jonge transseksueel op tijd wakker geworden

[tanja1977]

hoe sterk is je wens om de finish te bereiken, en hoe bereid ben je om die finish te bereiken?

Finish???

Het is geen spelletje. Je doet net of het een spelletje is.

[Fay]

De finish lijkt mij de fysieke dood

De uitspraken hierboven rieken meer naar uitspraken die zijn ontstaan uit ontevredenheid.verbittering, onvrede, in werkelijkheid heb je weinig keus

Fay

[Emma]

Ik zag ergens anders een discussie ontstaan over wanneer je klaar bent met je transitie. Ik geloof werkelijk dat ik nooit echt klaar zal zijn, en ik denk dat dat niet alleen voor mij geldt. Die finish ligt misschien nog wel net even verder weg dan mijn fysieke dood... Voor de wiskundigen onder ons, lim:t->oneindig MtF(t)=F. En voor FtM(t) is dat natuurlijk M. Je komt heeeeeel dichtbij maar er nooit helemaal. Je zult altijd wat te klagen hebben, nog iets te leren, er is geen enkele cis die zich een verleden in een andere genderrol kan voorstellen last staan herinneren...

Daarmee zeg ik niet dat je nooit een echte vrouw of man zult worden, ik denk dat voor cisvrouwen en -mannen ook geldt dát die er nooit helemaal zijn. Er blijft altijd wat aan te merken.

Heerlijk die diversiteit, toch?

[Fay]

Van dat herinneren is apart, ik kijk heel soms naar fotos van 'vroeger' en dan denk ik, wie is dat, hrt doet heel veel met je, en ook omdat je in je oud rol nooit echt een een gefundeerde identiteit hebt kunnen ontwikkelen, aan elkaar hangend van maniertjes gedragingen houdingen ,en overleven, altijd gefrustreerd , ontevreden, weinig levenslust etc

Hrt zorgt ervoor dat dat allemaal naar de achtergrond verdwijnt, qua karakter verander je niet maar je komt steeds dichter bij je werkelijke ik, zo dicht dat die oude fake identity verdwijnt, als vanzelf, en je dus naar een vreemde zit te kijken uit je verleden, je kan je amper nog voorstellen dat je dat ooit was

Fay

[diederique]

Ik denk dat je nooit met je transitie klaar bent, ook al trek je er decennia voor uit. Ik ben inmiddels een jaar of 47 bezig waarvan ik de eerste 32 besteed heb aan mentale voorbereiding en acceptatie, pas de laatste 15 kom ik toe aan planning en organisatie. Voor mijn gevoel ben ik wel klaar.
En toch als ik zie en merk hoeveel het "gez..k" -naast mailtjes, postzegels en belminuten- rond mijn juridische transitie een halfjaar geleden met nog steeds kost. Als ik me realiseer hoe lang, hoeveel en hoe intens de lichamelijke ongemakken als gevolg van de srs me nog regelmatig zullen plagen. Als ik zie hoe ik nog steeds moet vechten voor acceptatie ook al ben ik allang geaccepteerd. Als ik weer met mijn figuurlijke billen bloot moet als ik weer een automatische GBA koppeling tegen kom die de correcte gegevens domweg niet correct weergeeft; telkens weer moet vertellen over een geslachtsverandering, telkens weer "bekennen" dat ik geen "normale" vrouw ben.
Neen, ik realiseer me steeds weer dat ik er nog lang niet ben; nog lang niet toe ben aan mijn evaluatie van het veranderingsproject.

[Anon20190122]

Het precieze aantal spijtoptanten is nooit achter te komen. Het VU GT kan makkelijk aankomen met 34 gevalen op 3500 post-ops. Wat als een post-op nou zelfmoord heeft gepleegd dan vanwege spijt. Die zouden officieel bij die 34 moeten horen. En wat te denken van spijtoptanten die wel spijt hebben, maar gewoon hun lippen stijf op elkaar houden. Ik geloof die cijfers van het VU niet. Ze kunnen daarmee goochelen wat ze willen.

Veel post-ops zijn uberhaupt niet eerlijk en open naar mensen die er nog middenin zitten en nog overwegen een srs te willen ondergaan.
Dat weet ik uit eigen ervaring. Vlak voor mijn SRS vroeg ik aan een vriendin die destijds al 8 jaar daarvoor haar srs had gehad of ze nog weleens last in dat gebied. Nee hoor zei ze. Toen had ik mijn SRS ondergaan en ben altijd prikken en steken blijven voelen in dat gebied elke dag. Toen confronteerde ik haar daarmee. Toen zei ze, ja maar dat heb ik ook. En toen was haar srs al 10 jaar geleden. En beide in verschillende ziekenhuizen en verschillende chirurgen. Toen dacht ik wel, waarom die stiekemigheid. Wees open en eerlijk daarover. Dat is mensen voorliegen. En dat is geen fantoompijn. Echt geprik en gesteek.
Ik vindt oneerlijk van post-ops die dat doen. Wees open en eerlijk naar mensen toe die een SRS overwegen.

En je mag automatisch rekenen op urologische problemen. Staat ook in de voorlichtingsfolder van het VU Genderteam.

Wees in godsnaam eerlijk als post-op tegen mensen op fora en irl die die SRS nog niet hebben gehad.

Verder wordt tweederde van je eikel ontleed, inclusief zenuwen e.d.
Dus je raakt heel veel gevoel kwijt daar. En na een orgasme staat de boel in de fik daar beneden

Jammer dat het voor jou niet helemaal 100% goed gekomen is mijn srs is al weer een knappe tijd geleden dat was in '96.
Pijn heb ik nooit gehad wel problemen met helen ik was 3 a 4 maand verder voor de wonden dicht groeiden.
Met plas ophouden heb ik de eerste 2 maand problemen gehad dat werkt wat anders na srs als je dat door hebt wordt dat ook weer normaal.
Gevoelsmatig wordt het na srs ook goed anders (voor mij met nadruk op goed en fijn) klaarkomen en orgasmen gaan nog steeds maar worden heel anders!
Spijt heb ik enkel dat ik het niet eerder gedaan heb hoewel ik er met 18 jaar nog niet bepaald laat bij was!

[Susanna]

Ik zag ergens anders een discussie ontstaan over wanneer je klaar bent met je transitie. Ik geloof werkelijk dat ik nooit echt klaar zal zijn, en ik denk dat dat niet alleen voor mij geldt. Die finish ligt misschien nog wel net even verder weg dan mijn fysieke dood... Voor de wiskundigen onder ons, lim:t->oneindig MtF(t)=F. En voor FtM(t) is dat natuurlijk M. Je komt heeeeeel dichtbij maar er nooit helemaal. Je zult altijd wat te klagen hebben, nog iets te leren, er is geen enkele cis die zich een verleden in een andere genderrol kan voorstellen last staan herinneren...

Daarmee zeg ik niet dat je nooit een echte vrouw of man zult worden, ik denk dat voor cisvrouwen en -mannen ook geldt dát die er nooit helemaal zijn. Er blijft altijd wat aan te merken.

Heerlijk die diversiteit, toch?

En dat geldt zelfs voor sommige biologische mannen en vooral vrouwen. Sommige mannen en vrouwen zijn ook in transitie met botox/fillers/laser en zijn ook nooit klaar.

[Fay]

Dan doel je zuiver op het lichamelijke, je proces zal je leven beinvloeden tot aan je dood ,je bent daarmee nooit klaar

Fay

[Susanna]

Niemand is ooit klaar met zijn/haar proces. Het hele leven is een proces en iedereen is in transitie. Ik bedoel daarmee te zeggen dat elk mens elke dag weer iets is veranderd, zowel geestelijk als lichamelijk.

[Sunny]

'Gender' is een constructie zoals in stoplichten de kleur rood 'halt' en groen 'ga' betekend. De noodzaak die we voelen om door onze transgelijken tot 'af' verklaard te worden (of eerder de noodzaak die we voelen elkaar zo te beoordelen), is dezelfde veroordelingsdrang die de mensen drijft die ons bestaansrecht proberen te ontzeggen.
Als ik kennis met je zou maken dan heb ik het plezier 'Tanja' te ontmoeten, en niet wat er tussen je benen zit.
Dat gezegd hebbende, wat seksuele gevoeligheid na SRS betreft schijnt het mee te vallen -vooral als je er aan werkt- en is vooral een verschil in hoe je seks als 'man' en hoe je het als 'vrouw' voelt; vaak is het soms enorme verschil een schok als je er niet in geboren bent, zogezegd. Maar dat is voor JOU, en niet voor mij of wie dan ook om te bepalen wie of 'wat' je bent.

Sterkte x