Nieuwe chat! Zie dit topic.

Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Pas ik nou in een hokje of niet?
J/C
Berichten: 8
Lid geworden op: 13 feb 2015, 21:04
Gender: Onzeker
Locatie: Antwerpen

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door J/C »

Bedankt voor jullie reacties. Gender is zo iets moeilijk om mee te worstelen, zo moeilijk dat ik het onbewust mijn hele leven ben blijven onderdrukken. Zeker omdat bij mij de rede altijd wint tegenover gevoelens. Ik weet niet hoe dat komt maar mijn geest en mijn lichaam zijn niet echt nauw verbonden. De enige manier voor mij om emoties te begrijpen is door ze neer te schrijven, of beter nog, te sublimeren of vertalen in fictie en poezie.

we zijn nu weer een maand verder en ja, misschien is het dan, ondanks alle twijfels toch simpel. Ik ben mezelf op het internet, en wanneer ik fictie schrijf en wanneer ik droom. Wanneer ik niet aan mijn lichaam gekoppeld zit ben ik altijd man. Mijn lichaam past niet bij hoe ik mezelf zie. Ik wil ontzettend hard dat het niet zo is maar het is wel zo. Wat mijn voorkeur naar andere genders betreft is het soms wat vloeibaar, maar ik zal even voor het gemak zeggen dat ik biseksueel ben, ook al voel ik me niet snel sterk aangetrokken tot een ander mens, ik ben ook op dat vlak een held in het onderdrukken (of niet juist herkennen) van ‘gevoelens’. Toen ik vijftien was voelde ik me voor het eerst echt aangetrokken tot een jongen (voordien alleen meisjes), en het was meer dan dat, ik was echt geobsedeerd en vereerde de grond waarop hij liep bij wijze van spreken. Terwijl eigenlijk geen enkel ander meisje hem leuk vond. Hij was wat arrogant en niet bijzonder knap (volgens anderen) Ik heb heelder bundels poezie aan hem geschreven, die ik allemaal nog heb. Onlangs nam ik ze door en één bepaald stuk heeft me zo hard en hevig geraakt dat de grond volledig onder me weg zakte. Er stond ‘Ik wil jou ZIJN’ Ik kon me die gedachte niet herinneren, maar daar stond het wel, zwart op wit. Mijn hoofd tolt er nog van.

Toen ik weer bij zinnen was dacht ik, als het zo simpel is, of zou kunnen zijn, waarom is het dan zo verwarrend? Wel, fysiek heb ik me, na moeilijke en verwarrende tienerjaren, gewoon neergelegd bij wat ik had. Ik leef dankzij mijn lichaam dus ik ben blij dat ik het heb, ook al is het niet wat ik van binnen ben. Ik ben gewoon zo pragmatisch dat ik het in zekere zin ‘weggeredeneerd’ heb. En over de eetstoornissen, en agressie en depressie problemen zullen we het dan ook maar even niet hebben…

Ik zie mijn lichaam als een huis, en een voertuig. Ik heb een Mazda en wilde eigenlijk altijd al (stiekem, maar wel heeeel graag) een Ferrari. Ik vind dat mijn auto niet bij me past, ik houd niet van het model, vindt het oncomfortabel en vaak onpraktisch. Maar ik ben ook een realist. Een Ferrari zal ik nooit hebben, het is veel te duur en zou waarschijnlijk ook een aantal onpraktische aspecten hebben. Ik hou van gestructureerde plannen en realistische doestellingen. Als een doel niet haalbaar is moet je een andere doestelling hanteren, die wel haalbaar is. Een vriendin van me heeft eens een Mercedes ster op haar Mazda gezet (echt), dat had veel bezien en dat was best grappig, maar ik zou dat nooit doen. Ik hou niet van half werk of ‘willen maar niet kunnen’. Geen Ferrari dus, laat het gewoon los. Ik heb besloten om mijn Mazda niet langer te verwaarlozen, maar er beter zorg voor te dragen. En ja, er toch een beetje trots op proberen zijn dat ik een Mazda heb, en er me wat meer naar te gedragen. Het is tenslotte een degelijke auto die me brengt waar ik naartoe wil. De Ferrari poster hangt aan de muur, en is gewoon een fantasie, een mens kan ten slotte dromen, en sublimeren. (Voor alle duidelijkheid, ik wil uiteraard NIET zeggen dat vrouwen minder waard zijn, of dat mijn redenering juist of fout is/was, het is maar een metafoor om mezelf te kunnen begrijpen, ik kan alleen maar hopen dat het op iets slaat)

Als twintiger was ik altijd depressief en verwaarloosde ik mezelf omdat ik niet goed in mijn vel zat. Eigenlijk hou ik van orde en netheid en structuur, maar als ik dan eerlijk en objectief keek naar mezelf vond ik dat ik eruit zag als een slons. Om uit mijn depressie te geraken heb ik moeten leren mezelf te appreciëren. Te zeggen tegen mijn spiegelbeeld “he, jij mag er zijn,” maar het is moeilijk dat te menen als je naar een lelijk en dik mormel in de spiegel kijkt. Ik had een eetstoornis en dronk meer dan een liter koffie per dag en rookte meestal ook een pak sigaretten per dag, en vloog in het diepste van mijn putje regelmatig ook in de alcohol. De kentering begon rond mijn 28. Ik ben er allemaal zelf vanaf geraakt zonder pillen of pleisters, ik ben mijn lichaam beter beginnen behandelen en me mooier gaan kleden als vrouw. Ik draag jurken die bij dit lichaam passen, onthaar mijn benen en doe al die vervelende dingen die vrouwen doen om netjes voor de dag te komen. Het gaat niet zozeer om wat ik voel of wil zijn, maar gewoon om wat ik esthetisch mooi vindt. Het past bij het lichaam. Mijn Mazda onderhouden. Had ik een ander lijf, man of vrouw met een ander model, zou ik me uiteraard anders kleden. Ik ben dat gewoon praktisch gaan bekijken, en ja sla me dood, misschien een beetje ook om maatschappelijk conform te zijn. Niet omdat ik zoveel geef om wat anderen van me denken, maar omdat het geruststellend is om niet op te vallen, dat is voor mij altijd al een groot issue geweest.

Ik ben dus meerdere ‘dingen’ tegelijk. Jonas de chauffeur en Clara de auto. Ik ben goed, misschien te goed, in mezelf aanpassen. Zelfs nu ik wakker geschud ben, heb ik het gevoel dat ik niet anders kan dan doorgaan met hoe ik het nu doe, en mijn vrouwelijk personage spelen. Het is een gewoonte, en het is ondertussen ook echt. Een paar jaar geleden heeft mijn man me overtuigd om met kinderen te beginnen. Ik had niet het gevoel dat ik er echt klaar voor was maar had ook een soort ‘nu of nooit gevoel’, ik was tenslotte al in de dertig. Mijn kids zijn nu drie en anderhalf. Een Ferrari heeft mijns inziens geen achterbank voor kinderzitjes, en net als mijn relativeringsvermogen en rationele draagkracht, is mijn zin voor verantwoordelijkheid zo veel groter dan mijn nood om honderd percent mezelf te zijn en te openbaren. Op dit moment toch.

Dit is enkel mijn verhaal. Ik hoop dat niemand er aanstoot aan neemt. Elk mens zit denkelijk een beetje anders in elkaar...
Lise
Berichten: 629
Lid geworden op: 23 dec 2013, 00:25
Gender: Onzeker
Locatie: Utrecht

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door Lise »

Hai, wat een verhaal weer!! ik had in mijn eerste reactie al gezegd dat ik veel herken: niet in je leven en wat je hebt meegemaakt, maar in de manier waarop je denkt en rationeel vs gevoelens, geest vs lichaam enzo; bijna eng. Ik begon nota bene anderhalf jaar geleden in mijn allereerste introductiepost op dit forum ook al over een auto en een bestuurder :)
Voor het gender-gedoe heb ik niet echt een oplossing; ik heb die voor mezelf in ieder geval nog niet gevonden. Het altijd alles analyseren, piekeren zonder tot een oplossing te komen heb ik heel erg last van. Dat kost heel veel energie, tijd, lol in het leven en je komt er geen klap verder mee. Een psycholoog heeft mij geholpen daar althans ietsje beter mee om te gaan; je kan trucjes voor jezelf inbouwen waardoor je in je hoofd uit de eeuwige gedachte loops blijft en het echte piekeren minder wordt en je dat beter kan beheersen.. Misschien herken je dit allemaal helemaal niet bij jezelf, maar wie weet heb jij daar ook last van en kan zoiets je in dit opzicht althans verder helpen.
Gebruikersavatar
Fay
Berichten: 2484
Lid geworden op: 03 nov 2012, 14:01
Gender: Trans MtF
Locatie: Eindhoven

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door Fay »

tip tegen piekeren, accepteren dat je het niet weet en wat anders gaan doen, antwoorden komen vanzelf, niet door veel na te denken

lastige want in geval van niet terug te draaien keuzes wil je toch ergens houvast, hrt verstoort daarin ook, althans bij mij, echt logisch nadenken is er nie zo makkelijk meer bij, draaikonten wel

Fay
Gebruikersavatar
Jeste
Berichten: 1262
Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: Jeste
Locatie: Amsterdam

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door Jeste »

Dat was weer een behoorlijk verhaal.
Wel goed dat je beter voor jezelf bent gaan zorgen. Als je je gezond voelt maakt dat al veel dingen een stuk makkelijker.
Denk je niet dat het geruststellende dat het geeft door niet op te vallen, op de lange termijn toch niet meer werkt? Of doe je dat nu gewoon zo, zonder dat je jezelf eigenlijk beperkingen oplegt?
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.
J/C
Berichten: 8
Lid geworden op: 13 feb 2015, 21:04
Gender: Onzeker
Locatie: Antwerpen

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door J/C »

Lise schreef:Hai, wat een verhaal weer!! ik had in mijn eerste reactie al gezegd dat ik veel herken: niet in je leven en wat je hebt meegemaakt, maar in de manier waarop je denkt en rationeel vs gevoelens, geest vs lichaam enzo; bijna eng. Ik begon nota bene anderhalf jaar geleden in mijn allereerste introductiepost op dit forum ook al over een auto en een bestuurder :)
Voor het gender-gedoe heb ik niet echt een oplossing; ik heb die voor mezelf in ieder geval nog niet gevonden. Het altijd alles analyseren, piekeren zonder tot een oplossing te komen heb ik heel erg last van. Dat kost heel veel energie, tijd, lol in het leven en je komt er geen klap verder mee. Een psycholoog heeft mij geholpen daar althans ietsje beter mee om te gaan; je kan trucjes voor jezelf inbouwen waardoor je in je hoofd uit de eeuwige gedachte loops blijft en het echte piekeren minder wordt en je dat beter kan beheersen.. Misschien herken je dit allemaal helemaal niet bij jezelf, maar wie weet heb jij daar ook last van en kan zoiets je in dit opzicht althans verder helpen.
Wel, die auto en bestuurder is blijkbaar een goede metafoor :) Ik bezoek ook al mijn hele leven psychologen. Die waar ik nu naartoe ga is in mijns inziens de beste die ik tot nog toe kon hebben, daar ga ik nu een jaar of 8 naartoe en die heeft me echt al geholpen om uit serieus diepe shit te kruipen, en beter voor mezelf te zorgen. Desondanks zit ik op dit moment ook terug in een erg zware periode, en mijn gender issue is eigenlijk maar het topje van de ijsberg. Mijn psycholoog heeft me, vandaag voor de tweede keer, gewaarschuwd dat ik me op een punt bevind dat ik risico loop op een psychose of identiteitscrisis. Ze zei letterlijk dat dit de fase is dat mensen op een dag wakker worden en denken dat ze Napoleon zijn of zo. Niet geruststellend. Piekeren en zelf analyse is iets wat ik, zeker momenteel, inderdaad te veel doe. Ik ken er geen speciale trucjes voor, buiten mezelf een halt toeroepen en proberen mijn gedachten op iets anders te zetten, iets buiten mezelf. Meestal lukt dat wel voor even. Mijn psycholoog heeft me ook aangeraden geen spelletjes te spelen als ik even wil 'vluchten' maar gewoon even te zitten en mijn ogen toe te doen en bewust even rusten. Schermen zorgen alleen voor meer prikkels, niet goed voor overspannen hersenen.

Fay schreef:tip tegen piekeren, accepteren dat je het niet weet en wat anders gaan doen, antwoorden komen vanzelf, niet door veel na te denken

lastige want in geval van niet terug te draaien keuzes wil je toch ergens houvast, hrt verstoort daarin ook, althans bij mij, echt logisch nadenken is er nie zo makkelijk meer bij, draaikonten wel

Fay
Niet nadenken kan ik niet goed. ‘Even loslaten’ is het verste dat ik kom, en dan ga ik inderdaad wat anders doen. Ik pieker veel over mijn niet terug te draaien keuzes, hoewel dat absoluut zinloos is. Ik denk dat als er in mijn jonge jeugdjaren iets had bestaan als internet waar ik informatie en gelijkgestemde zielen had kunnen vinden ik wel een heel ander pad zou hebben kunnen vinden. Anderzijds word ik ook wel kwaad op mezelf voor zulke gedachten omdat ik ze vaak heb terwijl ik mijn jongste dochter vast heb. Die is (vrijwel) altijd ziek, heeft astma, chronische luchtwegen infecties, melkallergie, gewichtsproblemen, darmproblemen, recent ook nierproblemen, moeilijke nachten… om over de kosten van dokters, kinesisten en ziekenhuisponames maar te zwijgen. Die gedachte van ‘waar ben ik aan begonnen?’ komt dus uiteraard niet alleen vanuit mijn rationele gender issue, maar vooral ook uit de zenuwslopende stress die elk gezin met een ziek kind denkelijk heeft. Op dat vlak ben ik dan weer geruststellend modaal. Ik vermoed dat ik pas ergens met mezelf in het reine ga kunnen komen als dat deel achter de rug is en ik tijd heb om echt met mezelf bezig te zijn.

Jeste schreef:Dat was weer een behoorlijk verhaal.
Wel goed dat je beter voor jezelf bent gaan zorgen. Als je je gezond voelt maakt dat al veel dingen een stuk makkelijker.
Denk je niet dat het geruststellende dat het geeft door niet op te vallen, op de lange termijn toch niet meer werkt? Of doe je dat nu gewoon zo, zonder dat je jezelf eigenlijk beperkingen oplegt?
Het geruststellende van niet opvallen is inderdaad beperkend. Het is iets dat ik vaak doe zonder nadenken, een soort verdedigingsmechanisme. Ervaring heeft me geleerd dat als je last verkoopt, je aan de kant wordt gezet (daar ben ik recent op uitgekomen met mijn psycholoog). Ik bedenk mezelf net dat je misschien kan stellen dat ik mezelf aan de kant zet zodat ik niet aan de kant gezet kan worden. Ik realiseer me dat daar iets serieus fout mee is maar iets beseffen en er iets aan doen kan soms ver uit elkaar liggen.
Ik ben ervan overtuigd dat ik dat ik mijn façade op lange termijn wel degelijk kan volhouden als ik wil, maar mogelijk wel ten koste van wat er nog overblijft van mijn levenslust. Ik voel me een beetje zoals een oud huis met rotte fundering waar netjes bevloerd en bezet is met een fris likje verf zodat het er als nieuw uit ziet. Ik vind het gewoon super als kenissen en collegas zien hoe veel ik aankan (werk+moeilijk gezin+huishouden+studies) en tegen mij zeggen “waaw hoe doe jij dat allemaal!” Dan denk ik “Yeah, zie mij eens gaan, ik kan alles!” In die context vind ik het dan blijkbaar wel fijn om 'op te vallen.'
Ik hou dat ‘ik kan alles’ gevoel meestal een tijd vast, maar op een bepaald moment slaat het om en denk ik ‘foert, nu heb ik het gehad, voel ik me moe en meestal volledig losgekoppeld van alles en kan echt niets me nog schelen. Dan ga ik wat zitten surfen of een spelletje spelen, tegenwoordig soms ook terug emo-eten. Als ik dan nog verder uitgeput raak zak ik echt weg en krijg ik vreemde dromen over zelfverminking, en heb ik het gevoel of ik in super slow motion tegen een betonnen muur aan het knallen ben. Maar daar kom ik meestal snel weer uit, vaak door een aantal uren te slapen. Niet gezond allemaal. I know…

Wel fijn en zinvol om het allemaal eens neer te typen, dat maakt voor mij ook altijd veel dingen duidelijker. Ik begin me al te generen omdat ik hier zo ongeremd mijn gedachten ben beginnen spuien, maar ik ben toch blij dat ik het ergens kwijt kan.
Gebruikersavatar
Jeste
Berichten: 1262
Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: Jeste
Locatie: Amsterdam

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door Jeste »

J/C schreef:
Lise schreef:Wel fijn en zinvol om het allemaal eens neer te typen, dat maakt voor mij ook altijd veel dingen duidelijker.
Dat is zeker zo, weet ik uit ervaring. Alweer een flinke tijd geleden ben ik heel veel op gaan schrijven van dingen waar ik over aan het nadenken was. Dat was dan rondom genderdysforie. Omdat ik daardoor alle gedachtes op een rijtje kreeg maakte dat veel duidelijk.
Fijn dat het schrijven zo zinvol voor je is.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.
J/C
Berichten: 8
Lid geworden op: 13 feb 2015, 21:04
Gender: Onzeker
Locatie: Antwerpen

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door J/C »

zinvol is het alleszins. Prettig niet echt. Na al het schrijven voel ik me alsof ik overreden ben door een pletwals. Na een kritisch moment heeft m'n HA me twee weken rust voorgeschreven en een gesprek met psychiater.Ik sta er niet om te popelen maar ja, verder blijven schrijven en we zien wel wat er komt zeker.
Anna01
Berichten: 77
Lid geworden op: 08 okt 2013, 22:51
Gender: Transgender

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door Anna01 »

Heel herkenbaar en fijn om te lezen dat er meer mensen hiermee worstelen. Misschien helpt het om juist niet hard te proberen jezelf in een van de twee man/vrouw hokjes te stoppen maar vooral te kijken naar wat je gelukkig maakt. Dat probeer ik althans...
Gebruikersavatar
jeronimusbrult
Berichten: 43
Lid geworden op: 19 nov 2014, 21:31
Gender: Anders
Locatie: Regio Zwolle

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door jeronimusbrult »

JA dat kan! Hieronder zwart-wit gesteld enkele voorbeelden.

-Homo & Pedofiel zijn
-Homo & Efebofiel zijn
-Homo & Gerontofiel zijn
-Transgender Zijn & Genderfluid hebben
-Een interseksuele conditie hebben vanaf je geboorte &
vervolgens op latere leeftijd ook Transseksueel zijn
-Transgender & Travestetiet zijn
-Transgender & Crossdresser zijn
-Transgender & Dragqueen of Dragking zijn
-Lesbisch & een Tomboy Zijn
-Zowel in het gedrag een meisje als een jongen zijn (Genderfluid)

En zo kan ik nog wel meer van dit soort voorbeelden opnoemen.
Dus mijn conclusie: JA, dat kan!
Het is best grappig om je eigen identiteit te zijn.
''Ooh my Gayness, I feel so different.''
Hoi, Dr. Genderfluid, kom je vandaag nog even bij me langs?
dan maken we er gewoon weer een gezellig feestje van.
Gebruikersavatar
Emma
Beheerder
Berichten: 8004
Lid geworden op: 13 aug 2013, 01:43
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Kan je meerdere dingen tegelijk zijn?

Bericht door Emma »

Hmm, beetje apart lijstje.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy

สวัสดีค่ะ

Emma: I am me

@[email protected]