Nieuwe chat! Zie dit topic.

mijn eerste stapjes...

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Mowgli
Berichten: 11
Lid geworden op: 01 sep 2014, 19:32
Gender: Transgender

mijn eerste stapjes...

Bericht door Mowgli »

Ik ben me nog maar net bewust dat mijn genderidentiteit niet overeenkomt met mijn lichaam. Of eigenlijk was ik me er denk ik wel ergens van bewust maar schonk ik daar heel lang geen aandacht aan. Als kind voelde ik me zeker geen meisje van binnen, maar ik werd het wel steeds meer toen ik ouder werd. Vooral omdat mensen mij zo zagen en mij ook aanspraken als meisje/vrouw nam ik deze rol langzaam meer aan. Maar het hebben van een relatie met een man, waarin ik zijn vriendin/vrouw was, was een zware last voor mij en dit speelde ook in de relatie met een vrouw, die mij zag als haar vriendin.

Even zat ik te twijfelen, wat nu? Nog voor mezelf houden of open gooien?
Uiteindelijk heb ik besloten om meteen alles maar open te gooien. 30 Jaar leven als meisje/vrouw is voor mij meer dan genoeg geweest en ik wil het niet langer. Het woog voor mij veel zwaarder mezelf nog langer en verder te verliezen dan anderen in mijn leven te verliezen. Ik wil gewoon mezelf zijn ook al klopt mijn buitenkant helaas nog niet. En deze kracht om nu mezelf te willen en durven zijn, heeft me juist ook veel positieve reacties in mijn omgeving opgeleverd.

Mijn eerste coming-out kwam 3 weken geleden onverwachts aan een collega toen we gezellig in de moestuin aan het kletsen waren over ons lichaam en ik zei dat mijn lichaam voor mij niet klopte. Vervolgens hadden we hier een boeiend gesprek over dat me en hoop inzicht en kracht heeft gegeven. Fijn dat ze met mij meedacht en vragen stelde over hoe ik mezelf dan zie.

Een week later ben ik naar de huisarts gestapt voor een verwijsbrief voor VUmc. En nu heb ik inmiddels een afspraak voor een intake staan, ook voor Transvisie Zorg.
Een week geleden ook mijn vader en stiefmoeder ingelicht. Mijn vader was er erg negatief over :roll: , mijn stiefmoeder was gelukkig neutraal en geïnteresseerd :D .
Mijn tante reageerde verbaasd en een beetje ongerust. Ik moest er echt heel goed over nadenken...
Vorige week werd ik zoals gewoonlijk in het autismecafe door begeleiding aangesproken als zij/haar en werd ik onverwachts aan nieuwe mensen voorgesteld als vrouw. Het was niet echt een moment om open te zijn, gezien het een feestmomentje was. Eenmaal thuis begon dit vreselijk te knagen. Ik werd vrouw genoemd en zij/haar....maar het klopt helemaal niet! Dus gisteren die begeleiding gebeld en alles uitgelegd. Nou zeg wat kreeg ik een mooie lieve reactie :D . Ze vond het geweldig nieuws en vond het knap dat ik zo open was en verder ook wil zijn.
Ook van een andere begeleider kreeg ik een hele leuke mail en ben ik voortaan one of the guys in de autisme mannenclub (ook voor vrouwen maar die zijn er niet) :D.
Voor mijn psychiater had ik tekeningetjes gemaakt om het uit te leggen. Ze heeft vervolgens allerlei informatie voor mij opgevraagd bij andere zorginstellingen zodat ik dat niet zelf hoef te doen.
Mijn oude begeleidster ook ingelicht. Was heel fijn om nu met meer inzicht samen met haar terug te kunnen kijken naar alle jaren begeleiding wat alleen maar meer ellende gaf en nu ook begrijpen waarom...

Ik kan het bijna niet geloven dat ik na zoveel ellendige jaren eindelijk stappen vooruit maak. Dat ik weer op mezelf durf te vertrouwen en eindelijk mijn eigen leven durf te gaan leven. Door open te zijn wordt er nu ook van alle kanten hulp aangeboden...dat is wel even wennen.

*tranen van geluk*
dani
Berichten: 5
Lid geworden op: 10 jul 2014, 15:15
Gender: Vrouw
Locatie: egmond

Re: mijn eerste stapjes...

Bericht door dani »

Zeer herkenbaar dat je thuis uitspraken pas gaat verwerken.
Zelf heb ik het als ik nadrukkelijk een man of jongen word genoemd dat ik gelijk onwijs chagereinig ben.
Onwijs knap dat je het heb durven zeggen !
Had zelf ook veel moeite om het te vertellen en heb ook heel lang uitgesteld tot het moment dat ik onwijs depresief werd.
Toen is het er gewoon uitgevloept. Sommige vrienden/vriendinnen weten het nog niet.
Ik kleed me ondertussen al redelijk vrouwelijk en heb al vrij lang haar , dus het begint mensen wel op te vallen dat er wat veranderd :)
Heel veel Succes met je transitie!

Xx dani
I'd rather be hated for who I am, than loved for who I am not.
Gebruikersavatar
Daphne
Berichten: 163
Lid geworden op: 02 jul 2014, 08:43
Gender: Trans MtF
Locatie: Regio Gent/Belgie

Re: mijn eerste stapjes...

Bericht door Daphne »

Hey,

Amai wat een grote stappen dat je uiteindelijk hebt kunnen zetten, proficiat !

Die tranen van geluk ken ik ook, gewoon die ontlading en opluchting. Eindelijk weten dat je met de gevoelens iets kan doen. Dat niet iedereen er op het eerste moment open voor staat en het redelijk moeilijk vind is normaal. Niet teveel mee inzitten, er zijn er zo te horen genoeg met positieve reacties :)

Het zal allemaal wel goed komen en nog veel succes.
Be who you truly are it will set you free.
Afbeelding