Jannet,
Jouw verhalen, stukjes en emoties (én jouw gedeelde foto's!) betekenen/betekenden heel veel voor me.
Ik zal je nooit meer in kunnen halen (die mannelijke behoefte heb ik inmiddels niet meer), maar nog even dan staan we aan de zelfde kant van de lijn. Ga door met delen. Dank daarvoor!
Opweg
-
- Berichten: 2045
- Lid geworden op: 03 mei 2013, 17:27
- Gender: Vrouw
- Locatie: Dordrecht
Re: Opweg
Liefs, Diederique
Roze50Plus; omdat je er niet alléén voor staat.
Volg mijn blog: http://diederique2.wordpress.com
Papa is een Meisje (http://www.boekenbestellen.nl/boek/papa-is-een-meisje)
Roze50Plus; omdat je er niet alléén voor staat.
Volg mijn blog: http://diederique2.wordpress.com
Papa is een Meisje (http://www.boekenbestellen.nl/boek/papa-is-een-meisje)
-
- Berichten: 1311
- Lid geworden op: 30 jun 2012, 20:06
- Gender: Vrouw
Re: Opweg
19 Oktober 2014
Al bijna een half jaar na de operatie, wat is de tijd omgevlogen en wat heb ik er van genoten. Eindelijk m’n lichaam ontdekken en daar ben ik in alle rust nog mee bezig. Apart om te beseffen dat mijn “oude lichaam” en ik allang niet meer door een deur konden. De status quo was stilzwijgen al door beide partijen van de hand gedaan als belachelijk en totaal onmogelijk. Als ik nu voor de spiegel ga staan en ik bekijk mijn lichaam van teen naar top dan eindig ik bij een tevreden glimlach. Een soort blij verlost zou ik het zelfs durven noemen.
En qua gevoel mag ik helemaal niet klagen. Al tientallen jaren stond mijn seksleven op een plichtmatig pitje ook al heb ik echt van haar gehouden en nog steeds denk ik. Het hele internet heb ik afgereisd om er achter te komen wat er mis was met mijn gevoel. Als er iemand iets wil weten over welke fetisj dan ook, vraag maar, de kans is groot dat ik het antwoord jammer genoeg weet.
Maar nu mijn lichaam en geest samen vloeien lukt het eindelijk om de bevredigende toppen van mijn gevoel te bereiken en durf ik voor het eerst in mijn leven te beweren dat dit lekkerder is dan Pizza.
Al bijna een half jaar na de operatie, wat is de tijd omgevlogen en wat heb ik er van genoten. Eindelijk m’n lichaam ontdekken en daar ben ik in alle rust nog mee bezig. Apart om te beseffen dat mijn “oude lichaam” en ik allang niet meer door een deur konden. De status quo was stilzwijgen al door beide partijen van de hand gedaan als belachelijk en totaal onmogelijk. Als ik nu voor de spiegel ga staan en ik bekijk mijn lichaam van teen naar top dan eindig ik bij een tevreden glimlach. Een soort blij verlost zou ik het zelfs durven noemen.
En qua gevoel mag ik helemaal niet klagen. Al tientallen jaren stond mijn seksleven op een plichtmatig pitje ook al heb ik echt van haar gehouden en nog steeds denk ik. Het hele internet heb ik afgereisd om er achter te komen wat er mis was met mijn gevoel. Als er iemand iets wil weten over welke fetisj dan ook, vraag maar, de kans is groot dat ik het antwoord jammer genoeg weet.
Maar nu mijn lichaam en geest samen vloeien lukt het eindelijk om de bevredigende toppen van mijn gevoel te bereiken en durf ik voor het eerst in mijn leven te beweren dat dit lekkerder is dan Pizza.
Samen hand in hand door de stormen van de stilte langs het eindeloze strand, ...was ik een stukje van jou. Nu de wind is gaan liggen, rust jij als herinnering in mij.
-
- Berichten: 1311
- Lid geworden op: 30 jun 2012, 20:06
- Gender: Vrouw
Re: Opweg
Had graag iets geschreven maar het geen idee wat. Het gaat goed, beter zelfs dan de vorige keer, lichamelijk dan wel te verstaan. Sociaal gezien begrijp ik er helemaal niets meer van. Het enige wat nog over is zijn mijn ex, mijn kinderen, mijn vriendin en haar familie. Alles van vroeger heb ik voor de rest maar afgeschreven. Een nicht die het had geschopt tot arts durft het woord sociaal isolement in haar mailing te gebruiken. Ze heeft echt helemaal geen idee. Ik overleef, wees niet bang maar de mensheid heeft geen idee wat het betekend om met dat te worstelen waar wij mee vechten. Ze zijn er van overtuigd dat kanker de ultieme strijd is maar zullen nooit beseffen dat genderdysforie een gevecht is wat al decennia lang heeft gewoed. Wij, mensen die qua gender net een beetje anders zijn, doen niets anders dan strijden tegen een overmacht die zich niet bewust is van onze problemen. Als we kanker gehad hadden was het veel gemakkelijker geweest. Dan had de wereld ons omarmd en waren we helden geweest. Maar dat zijn we niet, we worden slechts een beetje serieus genomen, als het al dat beetje is.
Samen hand in hand door de stormen van de stilte langs het eindeloze strand, ...was ik een stukje van jou. Nu de wind is gaan liggen, rust jij als herinnering in mij.
-
- Berichten: 629
- Lid geworden op: 23 dec 2013, 00:25
- Gender: Onzeker
- Locatie: Utrecht
Re: Opweg
Jannet, ik vind in het algemeen dat je heel mooi schrijft. Daardoor vind ik juist ook dat je dit soort vergelijkingen niet nodig hebt om toch je punt te maken.Jannet V schreef:Als we kanker gehad hadden was het veel gemakkelijker geweest. Dan had de wereld ons omarmd en waren we helden geweest.
-
- Berichten: 1129
- Lid geworden op: 05 feb 2013, 00:21
- Gender: Vrouw
- Locatie: Almere
Re: Opweg
Mee eens en ik zal proberen er nog wat aan toe te voegen hoewel ik niet zo'n schrijftalent ben als jij Jannet.Lise schreef:Jannet, ik vind in het algemeen dat je heel mooi schrijft. Daardoor vind ik juist ook dat je dit soort vergelijkingen niet nodig hebt om toch je punt te maken.Jannet V schreef:Als we kanker gehad hadden was het veel gemakkelijker geweest. Dan had de wereld ons omarmd en waren we helden geweest.
Als ex-kankerpatiënt, hoewel niet echt ex want ik kamp nog dagelijks met de gevolgen ervan, heb ik mijn ziekte periode als eenzaam ervaren ondanks
dat ik genoeg vrienden en kennissen om me heen had.
Mensen vinden het eng zijn er zelf enorm bang voor durfden bijna niks te vragen behalve het standaard "hoe gaat het met je?"
Gelukkig zitten er wel uitzonderingen bij maar dat zijn echt de uitzonderingen.
En zo gauw als de behandelingen voorbij zijn werd het nog minder.
Dus op dit gebied het eenzaam zijn is mijn ervaring dat dit ook geldt genderdysforie.
Mensen begrijpen het niet, willen het niet begrijpen en doen er ook geen moeite voor.
Het is tenslotte onze "keus" toch.
Er komt een ogenblik in het leven
dat de pijn
om altijd een knop te blijven
groter is
dan de angst
een bloem te worden.
dat de pijn
om altijd een knop te blijven
groter is
dan de angst
een bloem te worden.