Waar ik dus al bang voor was...

[Eveliene]

Allemachtig wat een verhaal.

Een paar jaar geleden woonde ik in een streng gereformeerd dorpje in het noorden van Friesland en had last van beschadigingen aan mijn auto door de dorpsjeugd. Nadat ik met de dominee daar had gesproken over mijn genderdysforie bleek dat de man al een en ander af wist van genderdysforie en heeft op zondag tijdens de dienst over mij en genderdysforie in het algemeen gesproken. Daarna heb ik nooit meer van iemand last gehad en deden de mensen weer heel normaal tegen me als ik op straat liep. Slechts een enkeling bleef dom doen maar dat waren vaak figuren die al blij waren dat ze hun eigen naam konden lezen.

Laat het bezinken en vraag als de rust terug gekeerd is waar volgens haar staat dat je verkeerd bezig bent.

[liske93]

hey alischa,
ik heb het ongeveer het zelfde gehad met mijn grootmoeder.
ze zegt met heel veel dingen : dat was vroeger ook niet.
toen ik er voor uitkwam dat ik trans ben kreeg ik ook van alles naar mijn hoofd gesmeten.
maar ik heb ook tegen haar gezegt ( al was het niet makkelijk) dat ze het zich er bij neer moest leggen of anders dat ik der niet meer zou aanspreken of aankijken. dit heeft haar wel wakker geschud.
maar ik vind het wel naar voor je, en misschien met iemand van je familie of vrienden het er over hebben die je echt goed kunt vertrouwen.

groetjes lis

[Beardelady]

Hoi Alisha,

Zelf zit ik in andere situatie met mijn moeder. Mijn moeder staat er weliswaar voor open maar is feitelijk aan het ontkennen. Ondanks dat bewandel ik mijn pad en licht haar van tijd tot tijd in waar ik sta. Dat doe ik omdat ik haar niet totaal uitsluiten wil.

Maar acceptatie van je ouders misschien wel het belangrijkste wat er is. Althans ik kom er achter dat daar voor mij grotendeels daar mijn onzekerheid vandaan komt. Wat ik je adviseren wil is vooral je zelf blijven ontdekken. Laat je er niet door weerhouden dat je moeder nu zo reageert.

Ik ken je niet persoonlijk, maar geef niet op, want je bent vast en zeker een prachtmens en jij bent het ook waard jezelf te zijn.

[Apoc Revolution]

Sorry dat ik het zeg, maar wie denkt ze dat ze is om zo te oordelen over jou? Ik ben zelf Christen en hier erger ik me aan. Niemand is zondenvrij, maar sommigen gedragen zich wel zo... Dat ze het er niet mee eens is, is duidelijk en daar is ook niets mis mee. Maar ze hoort je te accepteren om wie je bent. God doet dat in ieder geval wel, ook al is niemand perfect. Zou zij het leuk vinden om "kind van Satan" genoemd te worden? Ik denk het niet.

Dit soort dingen hoef je niet te accepteren, ook al is ze je moeder. Als jullie band hierdoor verslechtert, is dat niet jouw schuld. Je wilt immers alleen maar jezelf zijn. Het is belangrijk om op te komen voor jezelf, anders zal de situatie niet veranderen. Hopelijk komt het goed. Zo niet, dan is afstand de beste optie.

[jacqueline]

pfff..."kind van Satan? Weet je wat IK zou hebben gezegd? Oh...is dat zo? Wel....JIJ hebt me gebaard dus dan zou jij toch Satan moeten zijn!! Sorry....zij is hard...nou ik dan ook.....

[Janice]

Religie sowieso -1

[Stephen]

Ja, ze zal ooit wel inzien dat ik gewoon nog normaal ben...


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

[Veronica]

Ja, ze zal ooit wel inzien dat ik gewoon nog normaal ben...


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

Is niet jouw schuld, helaas ligt het aan je moeder.

[Stephen]

I know Veronica tja, maak me er niet echt druk over

[Stephen]

Ik doe aan wicca dus ik geloof niet in de duivel hihi