Dank je wel Emma voor deze informatie. Zo te zien heeft onze koning Willem Alexander deze wet reeds ondertekend of is deze ondertekening geen punt van twijfel meer.Emma schreef:Realiseerde me dat we nog niet compleet waren... De afkondiging in het Staatsblad. We hebben de eer het jaar 2014 te mogen openen, het volgnummer is 1
http://www.eerstekamer.nl/9370000/1/j9v ... zt/f=y.pdf" target="_blank
Het is natuurlijk logisch, dat als iemand met een hazenlip of bochel of geslachtsorganen, die totaal niet bij het gevoel van de betrokken persoon passen, geboren wordt, onze samenleving mogelijkheden biedt om die ongewenste lichamelijke kenmerken te veranderen. Maar het past natuurlijk absoluut niet meer in deze tijd, dat als iemand dat lettertje “M” of “V” in het paspoort wil laten veranderen onze samenleving doodleuk eerst zeer diepgaande medische ingrepen op een mogelijk kerngezond lichaam vereist. Ieder mens is natuurlijk baas over het eigen lichaam en bepaalt uitsluitend zelf, wat daar eventueel wel of niet aan wordt aangepast.
Inmiddels geef ik als “ervaringsdeskundige” voordrachten over het transgender thema op ROC instellingen en zelfs in een gastcollege op het AMC aan studententen van de Universiteit van Amsterdam. Daarbij hanteer ik als thema, dat ik in mijn leven op transgendergebied nu al drie tijdperken meemaak. Medio vorige eeuw kon er op dit gebied nog absoluut helemaal niets en werden mensen, die zich in de kleding van de andere kunne op straat dorsten te begeven, door de politie opgepakt wegens aanstootgevend gedrag en verstoring van de openbare orde. Sommigen werden vervolgens zelfs in drenkelingenpak in een politiecel vastgehouden, tot familie of vrienden zo iemand kwamen verlossen met een zak met mannenkleding en schoenen.
In het laatste kwartaal van onze 20e eeuw werd het mogelijk om officieel van geslacht te veranderen, mits je zeer ingrijpende medische ingrepen op je mogelijk kerngezonde lichaam wilde of toeliet. En op die politieverordeningen werd het typisch Nederlandse gedoogbeleid van kracht.
Het officiële principiële recht van de Mens, dat is neergelegd in het Yogyakarta Principle 3 van 2006, is vervolgens in feite een ware aardverschuiving op transgender gebied en wordt nu op 1 juli 2014 ook in Nederland nagevolgd door de wijziging van BW 1:28 over de geslachtswijziging. Als er verschil bestaat tussen de lichamelijke geslachtskenmerken en het gendergevoel tussen de oren, dan prevaleert in het vervolg dat gevoel tussen de oren en niet meer, zoals vele eeuwen voorheen, die lichaamsconfiguratie tussen de benen.
Om volgens de nieuwe wet BW 1:28 een geslachtswijziging op het gemeentehuis van je geboorteplaats aan te vragen, moet je wel eerst over een deskundige verklaring beschikken, die aangeeft, dat jouw gevoelens “duurzaam” zijn. In wezen verschilt die eis nauwelijks van de eis, die aan mijn voornaamswijziging in 1998 werd gesteld, maar toen kwam daar dus geen “deskundige” aan te pas. En ik was natuurlijk heel gelukkig, dat ik niet net een rechter tegenkwam, die het “ongepast” vond om iemand, met een lettertje “M” in de GBA, een puur vrouwelijke voornaam toe te kennen.
In het Tweede Kamer debat van april 2013 kwam al duidelijk naar voren, dat het VUmc voorlopig een van de zeer weinige instanties zal worden, die voor zo’n deskundige verklaring zouden kunnen gaan zorgen. Enkele dagen later lag er dus al een aangetekende brief van mij bij hen op de mat met het dringende verzoek om tijdig voor zo’n deskundige verklaring in aanmerking te mogen komen.
Ik zat begin 1990 al als ervaringsdeskundige naast diverse collega’s en professor Gooren op een VUmc podium tijdens een symposium over het transgender fenomeen. Inmiddels geef ik als “ervaringsdeskundige” voordrachten op ROC’s en zelfs een gastcollege over het transgender fenomeen in het AMC. En natuurlijk benadruk ik daarbij ook, dat medische ingrepen in een zeer gezond lichaam voor MIJN puur persoonlijke gevoel en zelfacceptatie niet noodzakelijk of gewenst zijn, maar voor vele anderen wel degelijk een primaire levensbehoefte vertegenwoordigen. Maar een goede locale eerstelijns opvang van mensen, die met dit soort problematiek worden geconfronteerd, is er in ons land nog steeds niet of nauwelijks.
Maar nu ga ik dan eindelijk ook eens een keer door een echte deskundige gewaarschuwd worden, over wat ik over mijzelf afroep door in de hoedanigheid van het andere geslacht mijn leven te willen vervolgen. En stel dat ik die donderpreek overleef, dan moet hij mij dus dat duurzaamheid certificaat afgeven. We zien desondanks de toekomst met vol vertrouwen tegemoet.
