Opweg

[Jannet V]

Vandaag de eerste controle. En het zag er heel erg goed uit, een welkome bevestiging van mijn gevoel en een aanvullende bevestiging dat er, ondanks mijn bril, helemaal niets mis is met mijn ogen. Het is gewoon heel mooi geworden. Zo blij!

[Jannet V]

Al enkele dagen gaat het iets minder. Dat heeft niet zozeer te maken met de operatie maar meer met de medicijnen die mijn reuma klachten verminderen. Al een maand gebruik ik die niet meer ivm de operatie. Nu begin ik te merken wat ze deden en noodgedwongen, tegen het advies van de artsen in ben ik weer begonnen. Voor de rest gaat het heel erg goed.

[Anon20180730]

All The Things You Are...♥

[Jannet V]

De hormoonpleisters beginnen weer te werken en de testosteron heeft daar geen enkele invloed meer op. Langzaam komen de heerlijke emoties weer terug en voel ik weer de voordelen van die pleisters. Zelf mijn lichaamsgeur is weer normaal geworden en mijn loopje wordt ook iets gemakkelijker. Nu al heb ik het idee dat het nooit anders geweest is en over enkele maanden zullen ook de nu nog aanwezige ongemakken het daar volledig mee eens zijn en helemaal verdwenen.
Het was een berg om naar toe te lopen, er eenmaal overheen lijkt het slechts een drempel als ik even over mijn schouder kijk.

[Jannet V]

Zonnestralen tussen de gordijnen.

Het kon natuurlijk niet uitblijven. De afgelopen dagen veel te veel gestaan, gezeten en gelopen. Er lijkt niets meer over van de mooie plannen voor deze week. Maar zo'n dagje van bezinning zet ook alles even weer in het juiste perspectief.
Langzaam voel ik het gevoel in m'n beurse onderkantje terug komen met alle gevolgen van dien. Steeds bang dat er toch ergens een ontsteking ontstaat is de spiegel momenteel m'n grootste vriendin. Maar alles is heel rustig, niets wijst er op dat er onderhuidse problemen ontstaan. Nee, het is puur een kwestie van ontwakende zenuwuiteinden die op willekeurige momenten zich even beginnen uit te rekken. En een wijze les is wederom geleerd, nog beter naar m'n lichaam luisteren. En toegeven als ze “STOP” schreeuwt.

[Jannet V]

Een heel bijzonder fenomeen is een soort fantoom gevoel. Alles daar beneden is natuurlijk een beetje herschikt met als gevolg dat ik af en toe iets voel op een plaats waar het vroeger niet zat. En ik merk dat als ik dan probeer te achterhalen wat en hoe precies, mij dat meer één laat worden met de veranderingen. In mijn hele leven ben ik nog nooit zo intensief bezig geweest mijn lichaam te begrijpen, eigenlijk ook heel logisch omdat ik nu pas in staat ben om mijn lichaam te leren kennen.

[YS62]

Een heel bijzonder fenomeen is een soort fantoom gevoel. Alles daar beneden is natuurlijk een beetje herschikt met als gevolg dat ik af en toe iets voel op een plaats waar het vroeger niet zat. En ik merk dat als ik dan probeer te achterhalen wat en hoe precies, mij dat meer één laat worden met de veranderingen. In mijn hele leven ben ik nog nooit zo intensief bezig geweest mijn lichaam te begrijpen, eigenlijk ook heel logisch omdat ik nu pas in staat ben om mijn lichaam te leren kennen.

Mooi om te lezen Janet dat je merkt dat eea op elkaar moet gaan inspelen.
Het is een beetje reset your brain or go insane

[Jannet V]

Twijfel al een poosje of ik een foto van het resultaat zal plaatsen. Weet wel dat ik er zelf heel erg nieuwsgierig naar ben geweest maar heb geen idee of dat voor anderen ook geld. Gelukkig mocht ik van een vriendin deelgenoot worden van het, in mijn ogen nog steeds, wonder en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Ik lees de reacties wel, doe het dan wel in het verborgen gedeelte.
Verder gaat het eigenlijk wel goed. Had liever gemerkt dat ik al weer zou kunnen fietsen of de hele dag bezig zijn maar ijzer met handen breken is nog nooit gelukt. Het is nu bijna 6 weken geleden en het klopt gewoon helemaal. Ik heb nog geen moment van twijfel of spijt gehad en zou het morgen zo weer over doen. Ben zo blij en het enige wat ik bij mezelf waarneem is dat er een stukje spijt begint te knagen, spijt dat ik niet eerder uit mijn kooi ben gekropen. Omdat ik de geboorte van mijn dochters nooit had willen missen zal ik nooit weten wat dan wel het juiste moment was geweest. Het zal dus wel goed zijn zo maar ik vind het wel lastig dat de gedachten steeds weer terug komen. Niet altijd maar vooral tijdens emotionele dipjes.

[Jannet V]

Door een lieve reactie, heb ik toch maar de knoop doorgehakt. Niet voor de hele wereld maar in het verborgen forum.

[Jannet V]

Spoelen onder de douche na elke keer plassen of een groter gebeuren. Ergens is het na 6 weken wel een soort gewoonte geworden. (dilateren hoef ik niet) En toch betrap ik me er op dat ik minder drink om maar zo min mogelijk naar het toilet te hoeven gaan. Niet echt verstandig dus sleur ik mezelf weer regelmatig richting het water of iets anders wat vocht naar binnen brengt. Gelukkig heb ik de discipline op kunnen brengen om wel na elk toilet bezoek te gaan spoelen. En daarnaast mijd ik elke gelegenheid waar dat niet mogelijk is, of ga ik naar huis als de nood te hoog wordt. Dat spoelen moet en zal gebeuren! Nog regelmatig denk ik dat het niet helemaal goed is, de operatie was ook zo complex, maar telkens weer blijkt de spiegel het tegendeel te bewijzen. De genezing gaat goed, over een week naar het genderspreekuur. Ben benieuwd wat de meester er zelf van vindt.