Opweg

[Ilse]

Hoi Jannet en Claire,

jullie hebben allebei zo gelijk in wat jullie vertellen, helaas wel.

ik heb mij ook zo vaak afgevraagd wat " het" toch is dat heel veel mensen zo zijn, niet allemaal weet ik ook wel, maar wel heel veel hoor, zelfs je naasten.
als je toch naasten, vrienden of andere bekenden hebt die je dierbaar zijn, dan informeer je toch en toon je toch belangstelling?
Tenminste dit leek mij vanzelfsprekend, maar het blijkt toch echt anders te zijn.

dit vreemde fenomeen hoor ik ook wel van mensen die erg ziek zijn geweest zoals bijvoorbeeld kanker, maar het kan ook zeker iets anders zijn.
Het is net alsof mensen echt niet weten hoe ze hier mee om kunnen of moeten gaan en dan maar niets zeggen tegen de mensen die ziek zijn of waar iets anders mee aan de hand is en dit is best een hele vreemde gewaarwording als het jezelf betreft.

zoals jij het ook omschrijft claire is het toch best vreemd of raar gedrag en eigenlijk niet te bevatten.
Ik vind het ook best erg dat je zegt dat jij jou ziekteperiode als eenzaam hebt ervaren, terwijl een paar woordjes of belangstelling van anderen je al zo'n ander gevoel hadden kunnen geven in die periode.

Maar een goede verklaring voor dit vreemde gedrag, heb ik eigenlijk niet gevonden. Het moet toch iets meer zijn dan alleen maar dat mensen iets eng, raar of moeilijk vinden?

ik hoop jannet dat het je gaat lukken om nieuwe fijne contacten te leggen bij jou in de buurt, waar je sociaal iets meer aanhebt.

groetjes,
karyn

[Jannet V]

Voor een vriendin die heel veel voor me heeft betekend en dat nog steeds doet. Eva, deze is voor jou.

Op een dag wordt je geboren en langzaam wordt je groot ... Vallen en opstaan, weer vallen en weer opstaan. Je partner zien vallen en weer opstaan, je familie, vrienden, kennissen, bekenden en verre bekenden en soms mensen die je nog nooit in het echt hebt ontmoet. Ze vallen en staan weer op, soms ontelbare keren. En ineens staan ze niet meer op maar gaan verder zonder jou. Je achterlatend in verdwazing en plotseling moet je alleen verder in dit leven. Nooit meer, "Goedemorgen, wil je ook een kopje thee?", nooit meer, "Ik hou van je." ook al weet je dat ze dat doet en zal blijven doen ook al is ze verder gegaan. Sterkte Eva, ze mag dan niet meer bij je zijn, ze zal je nooit verlaten.

Liefs Jannet

[Anon20180501]

Mijn gedachten had ik nooit mooier kunnen verwoorden als Jannet...

Gecondoleerd Eva...

Ik ben hemels blij dat ik je lieve meissie Liesbeth in het echt heb mogen omhelsen... Een geweldig mooie vrouw.

R.I.P. Liesbeth

sterkte Eva...


Daniéla

[Robyn]

Mijn gedachten had ik nooit mooier kunnen verwoorden als Jannet...

Gecondoleerd Eva...

Ik ben hemels blij dat ik je lieve meissie Liesbeth in het echt heb mogen omhelsen... Een geweldig mooie vrouw.

R.I.P. Liesbeth

sterkte Eva...


Daniéla

Dit komt voor mij als een donderslag bij heldere hemel. ik wist hier niks van. Sterkte Eva.

[Fay]

Van mij ook, gecondoleerd Eva, en sterkte de komende tijd

Fay

[alida]

Mijn gedachten had ik nooit mooier kunnen verwoorden als Jannet...

Gecondoleerd Eva...

Ik ben hemels blij dat ik je lieve meissie Liesbeth in het echt heb mogen omhelsen... Een geweldig mooie vrouw.

R.I.P. Liesbeth

sterkte Eva...


Daniéla

Wat verschrikkelijk! Dat je dit moet meemaken...

Heel veel sterkte Eva!

Alida

[Jannet V]

Hormonen doen soms rare dingen en ik ben er achter dat ze met een vaste regelmaat terug keren. Vaak ben ik heel gemoedelijk maar soms kan ik een paar dagen heel erg prikkerig zijn. Niet dat ik snel op m'n teentjes ben getrapt maar gewoon onstabiel en dat maakt me onzeker, dan zet ik m'n stekels op om te voorkomen dat geliefden te dichtbij komen want ik wil ze geen pijn doen. Onbedoeld gebeurt dat toch een beetje maar gelukkig snap ik wat de oorzaak is. Het is zo mooi om mezelf nu wel te begrijpen terwijl dat zovele jaren niet gelukt is. En ik ben niet de enige, ik zie het hier, op Facebook en ook naast me in bed gebeuren. Zo mooi om eindelijk thuis te zijn.

[Jeste]

Mijn gedachten had ik nooit mooier kunnen verwoorden als Jannet...

Gecondoleerd Eva...

Ik ben hemels blij dat ik je lieve meissie Liesbeth in het echt heb mogen omhelsen... Een geweldig mooie vrouw.

R.I.P. Liesbeth

sterkte Eva...


Daniéla

Nee toch, Eva. Dat is helemaal geen fijn bericht.
Het spijt me dat ik even een beetje van het topic afwijk. Dit zag ik net pas.
Hopelijk ben je er inmiddels weer een beetje bovenop, maar evengoed wens ik je nog veel sterkte met deze situatie.

[Eva]

Dank jullie wel allemaal! ♥

[Jannet V]

Vroeger en daarmee bedoel ik iets minder dan een jaar geleden, kon ik voelen hoe ik plaste. Nu voel ik het ook maar op een andere manier en nu hoor ik vooral dat ik plas. Ben er wel heel erg blij om, vroeger was ik me bewust tijdens het plassen dat ik een penis had, nu kan ik voelen dat die er niet meer is. Het is anders, het klopt nu, het voelt vertrouwd ook al beleef ik dit pas 9 maanden op een leven van 59 jaar.