Veronica schreef:Probleem is dat de meeste jonge transen niet lijken te luisteren, maar wel boos worden dat er geen antwoorden zijn die hun bevallen, ze moeten het eindelijk eens door krijgen dat het niet hup hup in paar dagen of uren gebeurt, soms ben je jaren verder en dat willen ze niet inzien.
Honger naar kennis, heeft bij mij, mijn hele leven al gesierd met ongeduld.
Ik zal niet zeggen dat ik geduldig 1,5 jaar wachtte tot ik de hormonen kreeg, en dat na start hormonen ik na 1 dag een vrouwelijk lichaam verwachtte, mijn verwachtingen waren dat ik binnen 3 jaar na start de hormonen hopelijk krijg, en dat binnen 5 jaar ze hun werk grotendeels hebben gedaan.
Ik ben niet geduldig, maar wel reëel en dat maakt mij per situatie geduldiger dan normaal indien nodig.
Don't pretend to be someone else, be yourself, and be proud of that.
Het kan er ook gewoon mee te maken hebben dat er gewoonweg een heleboel verschillende mensen zijn, met hele uiteenlopende interesses. Dat is in de LGBT-"hoek" niet anders dan elders in de samenleving.
Zoals Fay al schreef:
Fay schreef:Zijn ook mensen, en net als je als je timmerman niet per definitie iets hebt met andere timmermannen,gaat dat hier ook op, je heb hooguit een gezamelijke deler en die is je trans zijn, en soms een klik
In mijn situatie is het zo dat ik heel vaak die klik niet heb. Dat komt gewoon door mijn manier van leven en mijn interesses, die nogal afwijken van wat veel andere mensen boeit. Ik heb overigens wel contact met andere trans-personen, waaronder ook mensen die zich niet duidelijk in de gangbare genderhokjes thuisvoelen, wat dan weer voor enige gelijkenis zorgt.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.
Ik heb ook dat ik me schaam dat ik trans ben.
Niet door een Kelly ofzo maar omdat mensen vaak een beeld hebben van een man in vrouwenkleren en helaas heb ik vaak transen gezien waar ik van schrok van dit ben ik niet.
Ben wel trans maar verzwijg het liever alleen mensen die me kennen weten het en relaties zijn daardoor moeilijk ik date wel veel maar ook op straat heb ik de angst dat mensen het zien en wat ook in Lucas topic stond met sommige ben ik mee eens het is belangrijk om passabel te zijn.
En over plastische chirurgie heeft niks met seksisme te maken een cis vrouw met haast geen borsten voelt zich vaak onzeker erover sommige laten hun borsten vergroten en sommige accepteren hoe ze zijn.
Maar die hebben het intiem wel moeilijk en als trans is het ook belangrijk om er mooi uit te zien niet ordinair maar mooi want dan kijken ze echt anders tegen je aan want eerder beweerde iemand transvroywen niet aantrekkelijk genoeg zijn dan is het belangrijk om er goed uit te zien en uiterlijk is heel belangrijk
Passabel zijn doet mij eigenlijk weinig, ik heb niets te klagen en heel soms krijg ik een vragende blik van iemand die twijfelt en soms is mijn stem zo gemeen om even niet stabiel te blijven of even te laten merken dat ik er nog genoeg bass in heb zitten. Eigenlijk heb ik me er ook nooit voor geschaamd dat ik een transvrouw ben terwijl ik me vroeger wel schaamde voor mijn magere postuur en wijnvlek op mijn arm waardoor ik een hevig minderwaardigheidscomplex had die dankzij mijn outcoming langzamerhand verdwenen is. Ik ga niet zeggen dat ik perfect ben want na al die jaren androcur en hormonen begint mijn buik nu toch behoorlijk te groeien en als ik het me kon veroorloven dan ging ik toch de kliniek in voor een lipocuctie en verder zou ik best wat meer extravert willen zijn zoals mijn transvriendin is. Ik ben veel met mijn planten bezig en doe aan paardrijden maar sleutel net zo graag aann een grote motor, boot of computer.
Maakt mij dat meer man of vrouw of moet ik mij schamen?
Nee, ik ben ook een mens die er wat van probeert te maken. Niets meer en zeker niets minder.
Tegenwoordig is uiterlijk belangrijk maar het ging ei gelijk over war om ik als trans niks heb met de trans comunity en ja we zijn allemaal verschillend maar toch.
Dat kan natuurlijk, zo zijn er wel meer mensen die zich zoveel mogelijk buiten het T wereldje willen begeven en daar is natuurlijk niks mis mee. Zelf hebben wij daar een balans in gevonden die voor ons goed voelt. Uiterlijk is altijd belangrijk geweest en ik heb wat dat betreft ondanks mijn leeftijd erg veel geluk gehad maar voor mij zegt uiterlijk erg weinig en prefereer ik innerlijk boven uiterlijk, ook dat is persoonlijk natuurlijk. Nou heb ik met mijn partner niks te klagen want dat is zelf een goed uitziende transvrouw maar haar innerlijk is zo veel beter dan dat van mij en daar ben ik ooit op gevallen.
Je geluk moet je toch zoeken daar waar je het beste gevoel bij hebt en niet op laten dringen omdat dat de geldende norm zou zijn.
Aan de ene kant lijkt het op arrogantie als je niks met andere transen te maken wil hebben en sommige gevallen is dat zo ik voel me niet te goed maar ik heb wel een soort van traumatje meegemaakt op een bijeenkomst dat ik er afstand van heb gehouden.
Maar omdat je tog met vragen zit is zon forum goed wel jammer dat sommige topics gesloten worden van we hebben geen zin in discussie een discussie is juist goed maar over andere problematiek zoals sex en relaties is ook een onderwerp dat speeld maar helaas word in die topic niks geplaatst.
Yasmin, een forum is een discussieplek. Topics worden niet gesloten omdat discussie niet op prijs wordt gesteld, maar heel af en toe gebeurt het dat mensen elkaar virtueel de hersens beginnen in te slaan. Eerste actie is dan de mensen vragen zich te gedragen. Gebeurt dat niet, dan is een slotje helaas een van de weinige alternatieven.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy
Denk dat er nogal een verschil is tussen niks met andere transgenders te maken willen hebben of niks met de trans-community of lhbt community te maken willen hebben.
Ik heb vrienden die ook een transitie achter de rug hebben, maar de trans community staat me erg tegen. Voor mij klinkt trans-community of lhbt community een beetje als de roodharigen-community of de 1.70m-community...
Transgender zijn is voor mij een medisch iets. Het is niet hetgeen waar ik mijn identiteit aan ontleen, aan homo zijn evenmin. In mijn ervaring zijn mensen in de trans-community en lhb community over het algemeen trots op het l/h/b/t-zijn, het is een deel van hun identiteit of maakt een heel groot deel uit van hun leven. Vanuit de trans-community wordt er vanalles georganiseerd en gedaan voor transgenders en daar zie ik de noodzaak niet zo van in. Af en toe de mogelijkheid hebben om met anderen ervaringen te kunnen delen op een bijeenkomst is best heel fijn en heeft meerwaarde, maar een transgender bbq of een transgender bioscoop avond...daar zie ik het nut niet van in. In dat opzicht heb ik niks met de transcommunity.
Wat LHB(T) betreft is het al jaren zo; De lesbo's en de homo's hebben geen affiniteit met elkaar, beiden hebben geen affiniteit met de biseksuelen en de LHB's zetten grote vraagtekens bij de T en vice versa want dat heeft niks met seksualiteit te maken. Bijeengeraapt zooitje dat samen sterk zou moeten staan- maar waar in realiteit nogal een hoop onderlinge discriminatie voorkomt. Ik ben H en ik ben T maar ik ben vooral mens en niet trots op het horen bij de alfabetsoep. Schamen doe ik me ook niet. Het is gewoon wat het is en daar heb ik geen community voor nodig.
Nou heb ik met mijn partner niks te klagen want dat is zelf een goed uitziende transvrouw maar haar innerlijk is zo veel beter dan dat van mij en daar ben ik ooit op gevallen. 
