Een jaar in de andere rol?

[Anon20210626]

ik heb dinsdag mijn intake , maar 10 maanden geleden was het moment daar dat mijn eigen RLE begon . Daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad . Ik ben mezelf en ervaar het eigenlijk meer als dat ik vroeger een rol speelde....
Het maakt het voor mij ook minder moeilijk de wachttijden te ' overleven ' maar makkelijk is anders .........

[Fay]

Ast goed is zou het geen rol moeten zijn, al zal het in het begin wel zo voelen

Fay

Goeddeels geef ik je daar groot gelijk in. Maar de omschakeling maken is toch best eng. Ik keek ook met gemengde gevoelens er tegenaan. Maar hoe verder ik kwam in mijn diagnose en hoe beter ik mijzelf begon te begrijpen, des te minder eng ik het vond. Je gaat er naar toe leven. Het wordt steeds minder een jaar real life experience en steeds meer een nieuwe start in je leven.

Al zijn er zeker nog een boel eerste keren die eng zijn. Zoals de eerste keer in een jurk naar werk bijvoorbeeld. Ik had die eerste keer heel erg een 'ik ben op mijn werk en ik heb helemaal geen broek aan gevoel'.

ik vind het ook nog steeds eng, maar door het doen kom je verder, en hoe langer hrt hoe normaler je je gaat voelen merk ik, en eea aan angsten en onzekerheden ook langzaamaan verdwijnen

Heb lang tijd nodig gehad om te wennen aan mijn nieuwe chemie, huishouding, gevoelsleven, en 40 jaar knokken met jezelf, dat kost tijd om te slijten,dat je dat niet meer hoeft, stap voor sap wordt je bekender met je nieuwe ik , bouwt zelfvertrouwen op, en begint wat je in de spiegel zit je beter te bevallen,ook dat geeft zelfvertrouwen

Ik heb absoluut niet het vu pad gevolgt in die zin, vanaf 3 maanden hrt real life, kom op zeg, dat wilde ik mezelf niet aan doen, en dat is een juiste keus gebleken

Ik neem tijd, veel tijd, en dat werkt goed voor me,denk nog vaak, moet dit moet dat, maar moet helemaal niks, wederom veel verder in proces dan je zelf denkt, meegroeien met dat proces zonder forceren, works for me

Als je net aan het begin staat kan er een enorm gevoel van verwachting opkomen vanuit die vu, vanwege die 3 maanden eis, maar wat verwacht je van jezelf? je moet iig niks, het is aan jou om uit te vinden te ontdekken etc, neem die tijd

Fay

[Butterflyflaps]

Ik heb t men moeder verteld.

"Mams ik zou graag een psycholoog zien"

"HEHE fijn dat je dat inziet!!!"
"waarom?"

hmmm njaa euhhh hmm kweni

"hou je van mannen?"
nou nee... mannen zijn vies!!
"oh dus je wilt je laten ombouwen?"

:O

dat was t dan

Nu nog een psycholoog vinden, Eindhoven is toch wat te ver, 2u rijden O.o

Ze toont erg veel begrip en steun
Ze kent zelfs transgenders xD

maar kdenk niet dat ze echt beseft in hoeverre dit gaat...
k ervaar nu best wel wat dissociatie, is this real?
ach dat heb ik al heel men leven
nja, it's a start

[Jennifer W]

Ik ben erg blij dat ik de RLE al gestart was voordat dit van mij verlangt werd.
Het lijkt mij een enorme druk geven als je wacht tot het moment dat "het moet".

Hoe dan ook, het was ook bij mij niet van 1 op de andere dag.

Ik begon met androgyne kleden. Ik droeg wel dameskleding echter niet heel opvallende kleding.
Opmaken deed ik zeker nog niet in het begin.
Eigenlijk ging ik stapje voor stapje om.

Elke keer net even ietsje verder, net even iets vrouwelijker.

Het grappige achteraf vind ik dat je op een bepaald moment juist gaat opvallen omdat het totaal plaatje scheef begint te lopen.
Wel dameskleding, schoenen, maar nog steeds stoppels, geen make up etc.

Dat was tevens het moment dat je je beseft van.....dan kan dat laatste stukje net zo goed ook al want dit gaat nergens meer over.

Je zou gewoon eens kunnen beginnen met eerst een mooie damesjeans, een leuk t-shirt/topje met v hals en een lief gympje.
En van daaruit experimenteren. Je komt dan echter op den duur op het punt wat ik eerder beschreef, je kleed je dan inmiddels zo vrouwelijk dat het juist vreemd is dat je dit niet doortrekt naar de rest van je presentatie.
Het is echter goed mogelijk, net als bij mij, dat je door voorgaande stappen een stuk meer zelfvertrouwen hebt gekregen met je presentatie.

Hoe ging het dan verder?

Nu, de eerste keren dat ik mij volledig als de vrouw presenteerde die ik ben......was ik mij zo ontzettend bewust ervan.
Ik dorst slechts strak voor mij uit te kijken. En dan kom je in ene tot de ontdekking dat mensen doorgaans helemaal niet bezig zijn met je te keuren. Zo kwam ik de eerste keren thuis met een gevoel.....was dat nou waar ik zo bang voor was?

Later kom je er ook achter dat je helemaal niet opvalt doorgaans. Althans......dat gevoel had ik, maar kleed mij dan ook naar mijn leeftijd en naar wat vrouwen van mijn leeftijd zo ongeveer dragen. Dit is denk ik een heel belangrijk punt.

Zo ook met make-up. Ga jij jezelf opmaken alsof je een bal avond hebt terwijl je alleen maar even naar de supermarkt moet dan valt dat op.
En dit is slechts 1 voorbeeld.

Weer een volgende fase is....dat je je eigen stijl gaat zoeken.....

Geen idee of je hier wat aan hebt, maar inderdaad, RLE zal er een keer van moeten komen, hoe je dat aanpakt is aan jou.
Eigenlijk is er maar 1 goed advies....doe alleen dat waar JIJ je goed bij voelt....en in jouw tempo...

[J1nny]

Mijn reis...
Leefde al vol als vrouw voordat ik binnenstapte bij de VU.
Wachttijden, gesprekken, RLE, eigenwijs geweest en Alkmaar gekozen ipv VU, nu ook uiterlijk zonder broekje mevrouw.
RLE was alleen maar tijdrekken van de VU in mijn geval.
Op het werk geen probleem, mannenberooep, een vrouw ertussen was niet een issue om te gaan miepen...
Kleding, door baas verschaft, als het maar past.

Ergo, niet in paniek raken...

Edit, hier was de schakeling 100%, niks androgyn...

[Butterflyflaps]

Daar hebik erg veel aan Jennifer ^^ thx

Das echt baas, Jinny

[Silvia]

voor dat ik groen licht kreeg deed ik dit al :

me haren laten groeien ( hoofd ).

lazer voor me gezicht ( zelf betalen )

en langzaam vrouwen kleding kopen en die langzaam dragen.
( eerst broeken was winter periode )
en tops , en daarna een jas en daarna schoenen ..

leren om je zelf op te maken ( hoef niet zo meteen naar buiten te treden is meer om het te leren ! )

daarna ging ik naar een beauty salon voor me wenkbrauwen, om die in een mooie form te maken en me nagels laten groeien

en toen ik eindelijk groen licht had was me haren aardig lang , en had veel leuke kleding , en je kan jezelf opmaken !
en de rest doet de hormoontjes wel

( dus je hoef niet alles op 1 dag te doen , dat doet volgens mij niemand .. , is meer stapje bij stapje , zo dat je langzaam je zelf kan worden en te accepteren! )

[Irene_de_Vreede]

Ik kan het verhaal van Jennifer alleen maar onderschrijven, zo ervaar ik het ook.

[Fay]

Ben nu eenmaal geen type die rechtlijnig van a naar b gaat, heb tijdens rle en proces dan ook nogal wat omzwermingen gehad en nog, tis zoals ik ben, lang haar had ik vanaf mijn 17de,en nog, epileren hoefde ik bijna niet want ook achter de rug een aantal jaren geleden op wat onderhoud na

Wat mij noch rest is epilatie tussen de beentjes en srs

Daily life ben ik voor de 1 mevrouw voor de ander meneer, what can u do, zoveel moeite doe ik niet er vrouwelijk uit te zien en ik laat de hormonen nog steeds het werk doen, al denk ik dat er niet echt veel meer gaat veranderen

Ergns moet je op een punt ook kunnen zeggen, dit is nu ok, omdat je wel vanalles kan willen maar toch die hrt het werk moet laten doen,zien we over een tijdje wel weer verder

Fay

[Beardelady]

ik vind het ook nog steeds eng, maar door het doen kom je verder, en hoe langer hrt hoe normaler je je gaat voelen merk ik, en eea aan angsten en onzekerheden ook langzaamaan verdwijnen

Heb lang tijd nodig gehad om te wennen aan mijn nieuwe chemie, huishouding, gevoelsleven, en 40 jaar knokken met jezelf, dat kost tijd om te slijten,dat je dat niet meer hoeft, stap voor sap wordt je bekender met je nieuwe ik , bouwt zelfvertrouwen op, en begint wat je in de spiegel zit je beter te bevallen,ook dat geeft zelfvertrouwen

Ik heb absoluut niet het vu pad gevolgt in die zin, vanaf 3 maanden hrt real life, kom op zeg, dat wilde ik mezelf niet aan doen, en dat is een juiste keus gebleken

Ik neem tijd, veel tijd, en dat werkt goed voor me,denk nog vaak, moet dit moet dat, maar moet helemaal niks, wederom veel verder in proces dan je zelf denkt, meegroeien met dat proces zonder forceren, works for me

Als je net aan het begin staat kan er een enorm gevoel van verwachting opkomen vanuit die vu, vanwege die 3 maanden eis, maar wat verwacht je van jezelf? je moet iig niks, het is aan jou om uit te vinden te ontdekken etc, neem die tijd

Fay

Fay, kan/mag ik hier uit opmaken dat je uiteindelijk gewoon je eigen weg bewandelen kunt met HRT inbegrepen?

Joukje