Opweg

[Anon20180730]

'k geef 't toe, 'k kijk nu al uit naar je volgende bijdrage hier

[Jannet V]

Ach, wat zal ik zeggen, 25 september 1987 is ze geboren. Vanaf hele jonge leeftijd had ze een sociale betrokkenheid en nu werkt ze met LVG jongeren die in aanraking zijn gekomen met justitie. Beslist geen heilige maar een mooi voorbeeld van een geslaagde opvoeding.
Als dochter van..., geeft ze een interview in de Marie Claire van november. Haar gevoel, haar verhaal, ook ik leer er weer dingen van. Mijn dochter, zo trots op haar.

[Emma]

Ik heb 'm thuis liggen, Jannet, maar aan lezen ben ik nog niet toegekomen...

[Jannet V]

Laatst in een 'intiem' gesprek met een goede vriend, werd me de vraag gesteld of ik wel eens behoefte gehad heb om terug te kruipen in mijn kooi. Eigenlijk een lieve manier om te vragen of ik er spijt van had dat ik ben gaan vliegen. Nee, het enige waar ik nog in terecht kom, als ik uit handen van justitie weet te blijven (grapje!) is een kist en dan maakt het me helemaal niet meer uit.
Hier op het forum is het iets anders, meestal blijf ik lekker in m'n eigen stukje om soms even te gaan kijken wat er verder gaande is. De laatste tijd eigenlijk wel weer heel erg veel en vanzelf zie ik overal weer cactussen op de weg. De charme, het saamhorigheidsgevoel, tactische antwoorden. Soms heel dichtbij en andermaal zelfs ingelogd nog in geen velden of wegen te bekennen.
Mijn opa was een knorrige ouwe vrek. Zo erg zelfs dat hij zelf de aardappels schilde omdat niemand anders zo dun kon schillen als hij. Een onuitstaanbare man die iedereen in zijn omgeving tiranniseerde. Maar als ik samen met hem door z'n boomgaard liep en hij vertelde over zijn bijen, dan ging er een wereld open. Dan stond er plots iemand die met liefde over zijn volken sprak en me uitlegde wanneer ik uit de buurt van een bepaalde kast moest blijven. Met een enthousiasme en passie legde hij uit hoe ik kon zien wanneer een bijenvolk de pest in had. Daar heb ik veel van geleerd, heel veel zelf. En ook al ben ik nog vaak met hem mee geweest om kasten van en naar de heide te halen en brengen, slechts een enkele keer ben ik gestoken. Ook al was het slechts een enkele keer toch heeft het een onevenredig gevoel van angst voor bijen en wespen opgeleverd. En als side effect, het herkennen van een bijen/wespennest die opzoek is naar ruzie.
Dus slalom ik tussen de wespennesten, zoals die wijze ouwe vrek me geleerd heeft.

[diederique]

Jannet, slalommen tussen wespennesten. Misschien iets als cursus hier op het forum. Bij de starters cursus wel even in de gaten houden dat de vertegenwoordigers van de verschillende nesten niet te snel in elkaars cursus worden toegelaten.

[Jannet V]

Dat zou wel iets zijn Diederique maar ik ben bang dat de juiste doelgroep het nut er niet van in gaat zien.

[Anon20180501]

Als het je gemoedstoestand en persoonlijke ontwikkeling niet verstoort en het verder geen vooroordelen oplevert over en tussen de betreffende doelgroepen onderling lijkt me een cursus slalommen inderdaad best wel nuttig...

grts Daniéla

[Jannet V]

Op vrijwillige basis natuurlijk anders snapt de doelgroep bij voorbaat al dat het om een inburgeringscursus gaat.

[Anon20180501]

Ik weet eigenlijk niet hoe je hierop komt Jannet maar anyway, ik had het iig niet bepaald over een of andere doelgroep.
En natuurlijk zonder dwang mag ik hopen, het moet wel gezellig blijven.

grts Daniéla

[Jannet V]

Ach het begon als een stukje satire en het mag gewoon eindigen als een geintje. Het liefhebbende jaren 70 gevoel heb ik al 35 jaar achter me gelaten. Wat niet wil zeggen dat ik die mentaliteit niet meer snap, ik ben er groot mee geworden!