Vooroordeel bij niet gendergerelateerde behandeling

[DominiqueB]

Ik heb ook een maagverkleining gehad en het is idd een hulpmiddel maar geen garantie op succes.

[Maartje-nb]

Als je een goede hulpverlener hebt, dan doet hij/zij/die diens best om jou en jouw verhaal zo goed mogelijk te begrijpen. Ik werk zelf als therapeut en werkelijk goed luisteren wat de ander zegt is een ambacht.
Als hulpverlener probeer je ook jouw gesprekspartner te helpen om betekenis te geven aan gedachtes, emoties en acties, gebeurtenissen etc… in iemands leven.
Of iets discriminerend overkomt heeft op zich dus ook betekenis. Sterker nog: Het gebeurt regelmatig bij mij in de praktijk dat mensen boos op mij worden, geïrriteerd op mij zijn of het totaal niet met me eens zijn.
En dat is alleen maar goed. Op die manier kan de hulpverlener een goede spiegel voor je zijn en kun je ontdekken wat werkt en vooral niet werkt voor de ander.
Het feit dat het je triggert heeft dus betekenis. De vraag is: wat doe je ermee? En hoe ga je ermee om?
Deze houding zorgt er mede voor dat je uit het speel vlak blijft van goed, fout, schuldig of onschuldig, maar ben je meer jouw eigen emotie regulatie op orde aan het brengen. Dus waarom niet erop terug komen ? Zo iets in de trend van: je vroeg of mijn obesitas te maken zou kunnen hebben met mijn gender of spijt daarover. Dat raakte me, want… niks mis mee toch?

[Emma]

Natuurlijk kan een vraag of iets gerelateerd is aan je transitie legitiem zijn. Maar plompverloren en zonder andere indicaties vragen of een probleem misschien te maken heeft met *spijt* heeft een hoog gehalte vooringenomenheid. Ik blijf er bij, dat is onder geen enkele omstandigheid okee.

[Marieke_1977]

Natuurlijk kan een vraag of iets gerelateerd is aan je transitie legitiem zijn. Maar plompverloren en zonder andere indicaties vragen of een probleem misschien te maken heeft met *spijt* heeft een hoog gehalte vooringenomenheid. Ik blijf er bij, dat is onder geen enkele omstandigheid okee.

Wat ik daar zo gemeen aan vond, is dat we (ik in ieder geval) in een wereld leven waarin mensen twijfelen aan het bestaan ervan. Mensen die je echt geloven zijn zeldzaam. Ik denk niet dat mensen geloven dat je echt een vrouw kunt zijn dat in een verkeerd lichaam geboren is. Hooguit 'vrouw-achtig' als je al geluk hebt. Dan krijg je een puntje, of een joker. In het dagelijks leven merk ik daar niets van, maar in een ziekenhuisdossier staat met koeienletters dat ik een geslachtsaanpassing heb ondergaan. Dan maak ik mee dat mensen er iets van vinden.

Ik vond de vraag absurb, omdat je niet een aan volle dame vraagt of ze misschien in een verkeerd lijf zit, of als ze al een srs heeft ondergaan, vraag je niet of ze spijt heeft. Dat heeft die meneer nog nooit eerder aan iemand gevraagd. Aldus mijn manier van denken. Het was een eenmalig gesprek. Erop terugkomen is dus niet aan de orde en het lijkt mij ook niet verstandig. Ik heb een redelijk uitgesproken persoonlijkheid en ik twijfel niet zo snel aan mezelf. Als mensen me vanuit een soort dominerende houding me daartoe willen aansporen dan gaat het snel fout.

Feit was wel dat ik ze ergens voor nodig was. Ik wil die maagverkleining en dan moet je netjes blijven.

[Marieke_1977]

@Maartje,

Totnogtoe heb ik verschillende reacties gezien, met verschillende meningen en eerlijk is eerlijk: verrassend netjes. Maar niemand heeft een pet opgezet anders de pet 'lotgenoot'.

[Maartje-nb]

@Maartje,

Totnogtoe heb ik verschillende reacties gezien, met verschillende meningen en eerlijk is eerlijk: verrassend netjes. Maar niemand heeft een pet opgezet anders de pet 'lotgenoot'.

Hi!
Wat bedoel je precies?
Groetjes, Maartje

[Maartje-nb]

Je verhaal nog eens gelezen en denk je nu beter te begrijpen. Het was een eenmalig gesprek dus lastig om op terug te komen.
Tja,…ik snap dan ook wel weer dat je « door een hoepeltje » moet springen en deze persoon nodig hebt.
Maar als je je onheus behandeld voelt, en er nog later mee zit, kun je dat naar mijn idee altijd aangeven toch? Dat het lastig is, of dat mensen je misschien niet begrijpen, dat ken ik. Alleen, jouw emotie of daarin waar je geraakt in bent is waardevol genoeg om op z’n minst gehoord te worden.