Dankjulliewel voor de ondersteunende reacties.
Ik probeer de werking van het forum nog te snapoen maar het begint te lukken.
Ik heb in elk geval de moed bij elkaar geraapt om mij te willen doorverwijzen en toen schrok ik mij kapot van de wachttijd.
Als jongen was ik ook bij de VU toen liep alles anders en dit deed wel wat met mij toen ik dit vd week zag. Narigheid.
Ondertussen zijn de naasten ook oo de hoogte. De reacties zijn OK..de christenlijke kant roept meteen dat ik een christenlijke psycholoog moet zoeken - nahhhh lijkt mij bevooroordeeld en niet fijn.
Een goede gezamenlijke vriend keek mij aan en zei "jij hebt je keuze al gemaakt" die vind t allemaal maar mooi voor mij dat ik me gevoelens niet weg wil stoppen.
Maar ik ga mij wel aanmelden en dan moet ik voor mijzelf, maar ook mn vrouw en kindjes, ontdekken hoe ik hier doorheen kom. Beetje proberen. Kleine stapjes. Samen thuis.
Fijne avond groetjes
