Nieuwe chat! Zie dit topic.

LGBTI gemeenschap

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Gebruikersavatar
Fargesia
Berichten: 91
Lid geworden op: 12 jul 2022, 13:50
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: maakt me niet uit

Re: LGBTI gemeenschap

Bericht door Fargesia »

San(ne) schreef: 11 aug 2022, 09:31 Dus, als mensen dit lezen die zich niet met mij identificeren: neem het alsjeblieft wel voor mij op als er een keer zoiets gebeurt.
Altijd en overal. Dat zeker. :hug2:
Geen identificatie met elkaar hebben wil nog niet zeggen dat er geen empathische verbondenheid is...
Maartje-nb
Berichten: 246
Lid geworden op: 30 mei 2022, 23:28
Gender: Anders
Voornaamwoorden: Die/diens, Hen/hun

Re: LGBTI gemeenschap

Bericht door Maartje-nb »

Hal schreef: 10 aug 2022, 13:54 Wat @SanneCW ook zegt: we kunnen misschien beter hebben over (cis)heteronormativiteit in de maatschappij in plaats van 'cishet mensen'. Er zijn ook zat mensen die niet cishet zijn en toch heel (cis)heteronormatief van gedachte, en andersom.

Voor wat betreft wat jij zegt, @Irene_de_Vreede: ik denk dat er een groot verschil is tussen 'ik voel me prima thuis in de cis-het wereld', 'ik voel me niet verbonden met de bredere LHBTI-wereld' en 'Ik denk niet dat de LHBTI gemeenschap bestaat / hoeft te bestaan'? Of voel je dat zo niet?

In mijn visie zijn die eerste twee voor iedereen heel individueel. Misschien heb jij wel echt hele mooie, bijzondere mensen om je heen waar je je echt 100% thuis bij voelt en mis je dus niks. Misschien heb ik pech? Die derde is denk ik een stukje 'bubbel'. Ja, als je er niets mee te maken hebt en niets in zoekt en je er niet verbonden mee voelt, kan ik me voorstellen dat het heel logisch is om te voelen dat het allemaal niet zo nodig is.

Ik zelf zie een nood zeker wel.

Eerst even persoonlijk

Voor mij is een verwantschap met andere LHBTI-ers er wel altijd geweest. Ook toen we nog zo jong waren dat we van onszelf nog niet eens echt wisten wie we waren en op wie we vielen. Ik had een eenzame schooltijd met veel pesterijen, maar de maatjes die ik hier en daar toch had, daarvan zijn er nu zo ontzettend veel als LHBTI-er uit de kast gekomen dat het statistisch gezien geen toeval kan zijn dat we naar elkaar toe trokken. Sommigen zijn """gewoon""" homo, sommigen non-binair, sommigen weer iets anders. En het komt in golven. Na de middelbare een heel stel. Tijdens de studie weer een pluk. En in de tijd dat ik als transgender uit de kast kwam en mensen begon te bellen, waren er zo drie mensen met wie ik al meer dan tien jaar omging die zeiden: "weet je, ik ook!"

Natuurlijk heb ik ook wel vrienden en connecties die cisgender en hetero (en allo- en niet-intersex) zijn. Maar als misschien 5% van de mensen LHBTI-er is, dan is het geen toeval dat 3/4 van mijn grote kring en 90% van de kleine uit een diverse kliek regenboogvolk bestaat. Ik beloof dat ik ze er niet op heb uitgezocht - we blijven gewoon aan elkaar plakken. Het voelt als thuis. Als familie. En niet dat ik niet van m'n geboortefamilie houd (jawel, en zij van mij), maar er is een stuk vanzelfsprekendheid en een stuk mezelf niet uit hoeven leggen dat ik mis. Elders moet ik of mezelf verbergen en een masker op doen, of ik ben de vreemde eend in de bijt. En dat schuurt altijd wel een beetje en het koste me energie.

Over verschillen in de gemeenschap

Natuurlijk is er binnen de LHBTI gemeenschap veel verschil. Ik verwacht gemiddeld net zoveel als tussen hetero's. Maar dat we onderling verschillen, betekent niet dat de gemeenschap er niet is. Pak willekeurige elke andere groep: vrouwen? verschillend. Voetbalfans? verschillend. Groep-8-eindmusical-hoofdrolspelers: verschillend. Friezen: verschillend. Libellebeursbezoekers: verschillend. Nierpatienten: verschillend.

Dus ja, een 25 jaar oude Amsterdamse homoseksuele man en circuit queen pur sang en een 34-jarige, asexuele trans vrouw uit Kerkrade met een passie voor vrijwilligerwerk in het dierenasiel zijn zeer verschillend. Maar als ze beiden besluiten dat ze met hun 30-jarige man een kindje willen, hebben ze ineens belangen gemeen. En als ze toevalig beiden een 28-jarige zus hebben die aanbiedt om draagmoeder te worden, dan hebben ze dezelfde wetten nodig in het familierecht.

Een 16 jaar oud lesbisch hockey-genie uit een streng christelijk gezin uit Kampen heeft net zoveel bescherming tegen conversietherapie nodig als een 14-jaar oud trans jongetje vol judopassie met een alleenstaande Kaap-verdiaanse moeder uit Rotterdam-Zuid. Toch verdienen ze beiden een school waar hun identiteit geen taboeonderwerp is en een sportclub waar ze veilig in de kleedkamer kunnen komen.

De walging waardoor mensen een zoenend homokoppel van 60+ in elkaar rossen, is dezelfde haat waardoor mensen een non-binaire tiener van hun fiets af trekken als hen niet antwoordt op de vraag of die een jongen of een meisje is. De haat waarmee ze mannen catfishen op Grindr om ze in elkaar te slaan, is dezelfde haat waarmee de trans support groep in Rotterdam net buiten hun bijeenkomsten soms wordt opgewacht. De Roze Kameraden van Feijenoord worden uitgespuugd door een hele groep andere fans, en het is niet voor niets dat 1/3e van de LHBTI-senioren bij helemaal niemand uit de kast is, want ook in het verpleeghuis ben je niet veilig.

Dus ja. We delen een hoop. met name dingen die alleen kunnen veranderen als we afdingen op de aanname in de maatschappij dat:
1) iedereen cisgender en hetero is en,
2) dat dat ook zo hoort / zou moeten zijn en,
3) dat 'normaal' een eenduidig concept is dat we allen moeten willen nastreven.

Een aantal dingen die ik zo gauw kan verzinnen die LHBTI-ers veelal met elkaar gemeen hebben:

- gebrek aan acceptatie van / geloof in ons interne zelf ("het is een keuze", "het is trendy", "maar je kunt toch gewoon als man leven / met een vrouw trouwen" "wacht maar tot je de juiste x tegenkomt")

- veroordeling van gedrag op basis van normen en wetten over liefde en gezin ("twee mannen kunnen geen kind opvoeden", "transgenders moeten hun kinderen opgeven", "het zijn allemaal pedo's")

- veroordeling op basis van ongelijke seksuele moraal van derden: een vrouw mag niet topless, maar een man wel. Een man in een bikini is vies, een vrouw in een bikini is normaal. Een Harley-fan in leer mag wel, een homo in leer is pervers. Een vrijgezellenfeestje met crossdressing als humor is leuk, een niet zo passabele trans vrouw of een homoseksuele drag queen is een freak en een gevaar.

- medicalisering van hun zijn ("maar hoe _komt_ het dan dat je...", maar ook een diagnose moeten hebben voor je behandeling, bijvoorbeeld)

- bescherming onder anti-discriminatiewetgeving op gebied van arbeid, zorg, wonen en onderwijs

- druk tot conformeren aan cis-het genderstereotypen (de mannelijkheid van homo's en de vrouwelijkheid van lesbiennes wordt routinematig in twijfel getrokken en transgenders horen dan juist weer vaak "maar ben je niet gewoon homo, dan?")

- behoefte aan bekwame zorg- en welzijnsdiensten op fysiek en mentaal gebied.

- fatsoenlijke, sensitieve behandeling bij immigratie of asielverzoek (transgender mensen in AZCs hebben nu vaak geen toegang tot in het thuisland al gestarte hormoonbehandeling, de IND stuurt vaak zat mensen terug want "niet gay genoeg")

- veroordeling voor authentieke stijl of bijzondere kledij of feestjes ("moet je er ook maar niet zo bij lopen", "ordinair", "je vraagt er ook zelf om") waar dat bij andere gelegenheden zoals Koningsdag, vrijgezellenfeestjes, raves, voetbalmatches of carnaval wel kan.

- rechten die door politici en opiniemakers ter discussie gesteld worden en / of als afleiding of excuus worden gebruik (zie bijv. politieke partijen die alleen pro LHBTI zijn als ze er een anti-mioslimargument mee kunnen maken - alsof er geen LHBTI-ers bestaan die moslim zijn).

Nog meer overlap

Naast dat alles is er nog iets belangrijks. In het laatste onderzoek dat ik gelezen heb, is ongeveer 75% van de transgender mensen niet-hetero. Heel erg veel van onze T-mensen vallen dus ook onder de paraplu van de gemarginaliseerde seksualiteit. En zelfs voor de mensen onder ons die wel hetero zijn: hoeveel van jullie partners hebben niet de vraag gekregen of ze wel echt hetero zijn als ze als man een relatie hebben met een trans vrouw? En hoeveel mensen die hier bij hun transgender partner zijn gebleven, zijn niet naar hun geaardheid gevraagd door mensen die het niet aangaat?

Zelfs al pas je zelf qua seksualiteit dus keurig in de meerderheidscultuur, dan zal die meerderheid je nog niet altijd zomaar accepteren.

Ook is het zo dat LHB-ers meer dan gemiddeld qua gender niet volgens de geldende norm opereren. Drag queens, femboys en bucth lesbiennes zijn daar misschien wel het bekendste een voorbeeld van, maar ook de 'gewone' homoman en lesbienne heeft vaak genuanceerde en doordachte genderervaringen die - alhoewel niet trans - toch niet mooi passen in het cisheteronormatieve script. Dat is bijvoorbeeld een van de redenen dat 'corrective rape' een veel-voorkomende vorm van geweld tegen niet genderconforme vrouwen is (en tegen trans mannen ook). Het is leterlijk geweld bedoelt om je terug te duwen in het gender+seksualiteitshokje waar de dader vindt dat je thuishoort. De rest van de wereld maakt daarin dus geen onderscheid.

We zijn er dus als LHBTI-ers met z'n allen bij gebaat als we de grotere maatschappij ruimer en meer accepterend maken. Niemand die dat niet wil, hoeft in regenboogveren en glitter uitgedost over straat, op een boot of in de darkroom. Maar ik vind het wel onze collectieve verantwoordelijkheid om te zorgen dat iedereen die dat wil, het veilig kan doen zonder haar baan, zijn huis of hun familie kwijt te raken, en zonder bespuugd, uitgescholden of in elkaar gemept te worden. Of... opgenomen en gediagnoseerd. Of met een vermanend Andries-Knevel-vingertje toegesproken over wat de 'stille meerderheid' er misschien wel van zou _kunnen_ denken.

Om maar eens een vertaald citaat de lucht in te slingeren van Emma Lazarus: "Totdat iedereen vrij is, is niemand vrij".
Amen.🙏
Gebruikersavatar
xxman
Berichten: 102
Lid geworden op: 03 apr 2022, 18:14
Gender: Man
Voornaamwoorden: hij/hem/zijn
Locatie: Gelderland

Re: LGBTI gemeenschap

Bericht door xxman »

Zelf voel ik me wel enorm verbonden met de LGBT+ gemeenschap. Tien jaar lamg dacht ik dat ik een lesbo was, veel van mijn vrienden zijn dat nog steeds. Ook ga ik vaak naar queer feesten en heb een uitgebreide queer groep in m'n stad. Mensen die niet cishet zijn staan voor m'n gevoel toch vaak wat meer open voor ander soort mensen en daar hoef je ook minder aan uit te leggen, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Ik voel er zelf ook niet zo veel voor om helemaal te assimileren in de cishet gemeenschap, daarvoor heb ik al te veel leuke queer vrienden. Ik hou van een beetje afwisseling in m'n vriendengroep en vind die "outsider" positie stiekem wel leuk. Het voelt alsof we onze eigen regels kunnen maken :).
Gebruikersavatar
xxman
Berichten: 102
Lid geworden op: 03 apr 2022, 18:14
Gender: Man
Voornaamwoorden: hij/hem/zijn
Locatie: Gelderland

Re: LGBTI gemeenschap

Bericht door xxman »

Hal schreef: 10 aug 2022, 13:54 Wat @SanneCW ook zegt: we kunnen misschien beter hebben over (cis)heteronormativiteit in de maatschappij in plaats van 'cishet mensen'. Er zijn ook zat mensen die niet cishet zijn en toch heel (cis)heteronormatief van gedachte, en andersom.

Voor wat betreft wat jij zegt, @Irene_de_Vreede: ik denk dat er een groot verschil is tussen 'ik voel me prima thuis in de cis-het wereld', 'ik voel me niet verbonden met de bredere LHBTI-wereld' en 'Ik denk niet dat de LHBTI gemeenschap bestaat / hoeft te bestaan'? Of voel je dat zo niet?

In mijn visie zijn die eerste twee voor iedereen heel individueel. Misschien heb jij wel echt hele mooie, bijzondere mensen om je heen waar je je echt 100% thuis bij voelt en mis je dus niks. Misschien heb ik pech? Die derde is denk ik een stukje 'bubbel'. Ja, als je er niets mee te maken hebt en niets in zoekt en je er niet verbonden mee voelt, kan ik me voorstellen dat het heel logisch is om te voelen dat het allemaal niet zo nodig is.

Ik zelf zie een nood zeker wel.

Eerst even persoonlijk

Voor mij is een verwantschap met andere LHBTI-ers er wel altijd geweest. Ook toen we nog zo jong waren dat we van onszelf nog niet eens echt wisten wie we waren en op wie we vielen. Ik had een eenzame schooltijd met veel pesterijen, maar de maatjes die ik hier en daar toch had, daarvan zijn er nu zo ontzettend veel als LHBTI-er uit de kast gekomen dat het statistisch gezien geen toeval kan zijn dat we naar elkaar toe trokken. Sommigen zijn """gewoon""" homo, sommigen non-binair, sommigen weer iets anders. En het komt in golven. Na de middelbare een heel stel. Tijdens de studie weer een pluk. En in de tijd dat ik als transgender uit de kast kwam en mensen begon te bellen, waren er zo drie mensen met wie ik al meer dan tien jaar omging die zeiden: "weet je, ik ook!"

Natuurlijk heb ik ook wel vrienden en connecties die cisgender en hetero (en allo- en niet-intersex) zijn. Maar als misschien 5% van de mensen LHBTI-er is, dan is het geen toeval dat 3/4 van mijn grote kring en 90% van de kleine uit een diverse kliek regenboogvolk bestaat. Ik beloof dat ik ze er niet op heb uitgezocht - we blijven gewoon aan elkaar plakken. Het voelt als thuis. Als familie. En niet dat ik niet van m'n geboortefamilie houd (jawel, en zij van mij), maar er is een stuk vanzelfsprekendheid en een stuk mezelf niet uit hoeven leggen dat ik mis. Elders moet ik of mezelf verbergen en een masker op doen, of ik ben de vreemde eend in de bijt. En dat schuurt altijd wel een beetje en het koste me energie.

Over verschillen in de gemeenschap

Natuurlijk is er binnen de LHBTI gemeenschap veel verschil. Ik verwacht gemiddeld net zoveel als tussen hetero's. Maar dat we onderling verschillen, betekent niet dat de gemeenschap er niet is. Pak willekeurige elke andere groep: vrouwen? verschillend. Voetbalfans? verschillend. Groep-8-eindmusical-hoofdrolspelers: verschillend. Friezen: verschillend. Libellebeursbezoekers: verschillend. Nierpatienten: verschillend.

Dus ja, een 25 jaar oude Amsterdamse homoseksuele man en circuit queen pur sang en een 34-jarige, asexuele trans vrouw uit Kerkrade met een passie voor vrijwilligerwerk in het dierenasiel zijn zeer verschillend. Maar als ze beiden besluiten dat ze met hun 30-jarige man een kindje willen, hebben ze ineens belangen gemeen. En als ze toevalig beiden een 28-jarige zus hebben die aanbiedt om draagmoeder te worden, dan hebben ze dezelfde wetten nodig in het familierecht.

Een 16 jaar oud lesbisch hockey-genie uit een streng christelijk gezin uit Kampen heeft net zoveel bescherming tegen conversietherapie nodig als een 14-jaar oud trans jongetje vol judopassie met een alleenstaande Kaap-verdiaanse moeder uit Rotterdam-Zuid. Toch verdienen ze beiden een school waar hun identiteit geen taboeonderwerp is en een sportclub waar ze veilig in de kleedkamer kunnen komen.

De walging waardoor mensen een zoenend homokoppel van 60+ in elkaar rossen, is dezelfde haat waardoor mensen een non-binaire tiener van hun fiets af trekken als hen niet antwoordt op de vraag of die een jongen of een meisje is. De haat waarmee ze mannen catfishen op Grindr om ze in elkaar te slaan, is dezelfde haat waarmee de trans support groep in Rotterdam net buiten hun bijeenkomsten soms wordt opgewacht. De Roze Kameraden van Feijenoord worden uitgespuugd door een hele groep andere fans, en het is niet voor niets dat 1/3e van de LHBTI-senioren bij helemaal niemand uit de kast is, want ook in het verpleeghuis ben je niet veilig.

Dus ja. We delen een hoop. met name dingen die alleen kunnen veranderen als we afdingen op de aanname in de maatschappij dat:
1) iedereen cisgender en hetero is en,
2) dat dat ook zo hoort / zou moeten zijn en,
3) dat 'normaal' een eenduidig concept is dat we allen moeten willen nastreven.

Een aantal dingen die ik zo gauw kan verzinnen die LHBTI-ers veelal met elkaar gemeen hebben:

- gebrek aan acceptatie van / geloof in ons interne zelf ("het is een keuze", "het is trendy", "maar je kunt toch gewoon als man leven / met een vrouw trouwen" "wacht maar tot je de juiste x tegenkomt")

- veroordeling van gedrag op basis van normen en wetten over liefde en gezin ("twee mannen kunnen geen kind opvoeden", "transgenders moeten hun kinderen opgeven", "het zijn allemaal pedo's")

- veroordeling op basis van ongelijke seksuele moraal van derden: een vrouw mag niet topless, maar een man wel. Een man in een bikini is vies, een vrouw in een bikini is normaal. Een Harley-fan in leer mag wel, een homo in leer is pervers. Een vrijgezellenfeestje met crossdressing als humor is leuk, een niet zo passabele trans vrouw of een homoseksuele drag queen is een freak en een gevaar.

- medicalisering van hun zijn ("maar hoe _komt_ het dan dat je...", maar ook een diagnose moeten hebben voor je behandeling, bijvoorbeeld)

- bescherming onder anti-discriminatiewetgeving op gebied van arbeid, zorg, wonen en onderwijs

- druk tot conformeren aan cis-het genderstereotypen (de mannelijkheid van homo's en de vrouwelijkheid van lesbiennes wordt routinematig in twijfel getrokken en transgenders horen dan juist weer vaak "maar ben je niet gewoon homo, dan?")

- behoefte aan bekwame zorg- en welzijnsdiensten op fysiek en mentaal gebied.

- fatsoenlijke, sensitieve behandeling bij immigratie of asielverzoek (transgender mensen in AZCs hebben nu vaak geen toegang tot in het thuisland al gestarte hormoonbehandeling, de IND stuurt vaak zat mensen terug want "niet gay genoeg")

- veroordeling voor authentieke stijl of bijzondere kledij of feestjes ("moet je er ook maar niet zo bij lopen", "ordinair", "je vraagt er ook zelf om") waar dat bij andere gelegenheden zoals Koningsdag, vrijgezellenfeestjes, raves, voetbalmatches of carnaval wel kan.

- rechten die door politici en opiniemakers ter discussie gesteld worden en / of als afleiding of excuus worden gebruik (zie bijv. politieke partijen die alleen pro LHBTI zijn als ze er een anti-mioslimargument mee kunnen maken - alsof er geen LHBTI-ers bestaan die moslim zijn).

Nog meer overlap

Naast dat alles is er nog iets belangrijks. In het laatste onderzoek dat ik gelezen heb, is ongeveer 75% van de transgender mensen niet-hetero. Heel erg veel van onze T-mensen vallen dus ook onder de paraplu van de gemarginaliseerde seksualiteit. En zelfs voor de mensen onder ons die wel hetero zijn: hoeveel van jullie partners hebben niet de vraag gekregen of ze wel echt hetero zijn als ze als man een relatie hebben met een trans vrouw? En hoeveel mensen die hier bij hun transgender partner zijn gebleven, zijn niet naar hun geaardheid gevraagd door mensen die het niet aangaat?

Zelfs al pas je zelf qua seksualiteit dus keurig in de meerderheidscultuur, dan zal die meerderheid je nog niet altijd zomaar accepteren.

Ook is het zo dat LHB-ers meer dan gemiddeld qua gender niet volgens de geldende norm opereren. Drag queens, femboys en bucth lesbiennes zijn daar misschien wel het bekendste een voorbeeld van, maar ook de 'gewone' homoman en lesbienne heeft vaak genuanceerde en doordachte genderervaringen die - alhoewel niet trans - toch niet mooi passen in het cisheteronormatieve script. Dat is bijvoorbeeld een van de redenen dat 'corrective rape' een veel-voorkomende vorm van geweld tegen niet genderconforme vrouwen is (en tegen trans mannen ook). Het is leterlijk geweld bedoelt om je terug te duwen in het gender+seksualiteitshokje waar de dader vindt dat je thuishoort. De rest van de wereld maakt daarin dus geen onderscheid.

We zijn er dus als LHBTI-ers met z'n allen bij gebaat als we de grotere maatschappij ruimer en meer accepterend maken. Niemand die dat niet wil, hoeft in regenboogveren en glitter uitgedost over straat, op een boot of in de darkroom. Maar ik vind het wel onze collectieve verantwoordelijkheid om te zorgen dat iedereen die dat wil, het veilig kan doen zonder haar baan, zijn huis of hun familie kwijt te raken, en zonder bespuugd, uitgescholden of in elkaar gemept te worden. Of... opgenomen en gediagnoseerd. Of met een vermanend Andries-Knevel-vingertje toegesproken over wat de 'stille meerderheid' er misschien wel van zou _kunnen_ denken.

Om maar eens een vertaald citaat de lucht in te slingeren van Emma Lazarus: "Totdat iedereen vrij is, is niemand vrij".
:clap: :clap: :clap: , ik zou het zelf niet mooier kunnen verwoorden!
Gebruikersavatar
xxman
Berichten: 102
Lid geworden op: 03 apr 2022, 18:14
Gender: Man
Voornaamwoorden: hij/hem/zijn
Locatie: Gelderland

Re: LGBTI gemeenschap

Bericht door xxman »

San(ne) schreef: 11 aug 2022, 09:31 @Hal wat een prachtig epistel. Ik ben het hier helemaal mee eens. Je verwoordt het goed.

En net als Hal, ben ik het er ook mee eens dat je je echt niet hoeft te identificeren met zoals het hier genoemd wordt "exotische uitspattingen" uit de LHBTQI+ gemeenschap. Maar, wat ik wel verlang van mensen die ergens op een of andere manier onder de regenboogparaplu vallen is dat je deze extremen in elk geval niet veroordeelt. En dat zie ik helaas nog wel eens gebeuren.



Ik werk in een conservatieve gemeente en ben de enige uitgesproken queer werknemer die er rondloopt. Er worden nogal eens mensen tijdelijk ingehuurd en wat toen een keer gebeurde is dat er een homoseksuele, cisgender, witte man van middelbare leeftijd voor een opdracht bij ons rondliep. Ik zat in de lunchruimte en hij sprak met een (ik denk hetero, hij heeft een vrouw) collega bij de koffiemachine. Ik hoorde dat deze heteroseksuele collega zeer denigrerend sprak over ten eerste non-binaire mensen en het daarna nog even doortrok naar de gay uitgaansscene en zei hoe verschrikkelijk hij drag queens vond.
Ik dacht: deze ingehuurde collega gaat iets zeggen van deze nare uitlatingen. Maar wat toen gebeurde is dat hij lekker meedeed en zelfs een heel betoog afstak over wat een onzin het allemaal is dat de jonge generatie zo met gender bezig is. En die queens, dat hoefde van hem ook niet, laat ze eens snel "normaal doen".

Nou, daar zit je dan in de lunchruimte, als non binair/queer persoon. Dan voel je je klein hoor. Dus, als mensen dit lezen die zich niet met mij identificeren: neem het alsjeblieft wel voor mij op als er een keer zoiets gebeurt. De excessen uit de "regenboogcommunity" mogen er ook zijn en zitten dus misschien wel naast je als je het bij de koffieautomaat niet voor ons opneemt. Want het grootste deel van de tijd zijn we ook gewoon bezig met leven op eenzelfde manier als iedereen. We werken, we slapen, we doen de was en kijken naar Eigen Huis en Tuin. Dan liggen de mesh tanktops en jockstraps gewoon in de kast te wachten op een feestje ;)
Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben maar een saaie binaire transman, maar ik zal het altijd opnemen voor mijn nonbinaire medemens of welke "uitspatting" dan ook.

Mensen zullen het niet met me eens zijn, maar ik vind zelf het benoemen van "uitspattingen" en jezelf daar dan buiten plaatsen al een lichte vorm van "pick-me" gedrag. Dat kan veel vormen aannemen. Één paar voorbeelden: "ja maar ik ben gewoon homo maar niet zo'n nicht", "ik ben lesbisch maar ik ben niet zo'n manwijf", "ik ben trans maar ik ben gewoon een vrouw, niet zoiets ertussenin", "ik ben non-binair maar niet zo'n gek exotisch gender". Allemaal meer van hetzelfde. Bewijzen dat jij, ondanks dat je onder lgbt+ paraplu valt, wel gewoon normaal bent, niet zoals die andere gekke mensen die ook bij de community horen. Ik vind dat iedereen erbij hoort, hoe gek of normaal ook.

Jezelf bestempelen als "normale homo, transgender etc." zal nooit tot echt acceptatie lijden, eerder tot getolereerd worden, maar niet écht geaccepteerd. De queer community is altijd in beweging. 20 jaar geleden was "non-binair" nog iets heel exotisch, nu is dat al veel meer geaccepteerd, door mensen die niet bang waren om als "gek" weggezet te worden of er steeds meer acceptatie en rechten voor ons. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, maar homofobe en transfobe mensen overtuig je niet zo snel tot acceptatie.