Helaas heb ik in tegenstelling tot anderen een zeer slechte ervaring met dit genderteam, deels op basis van dit draadje heb ik vorig jaar besloten mij hier aan te melden en daar heb ik nu enorme spijt van.
Mijn eerste intake was in oktober 2023: ik kwam in een zeer ongemakkelijke setting terecht en ik voelde mij totaal niet op mijn gemak, ik kan het het best beschrijven als onaardig en heel kil. Mevrouw vroeg mij waar ze mij mee konden helpen, ik gaf aan dat ik een diagnose genderdysforie wil hebben, omdat ik de keus heb gemaakt dat ik als vrouw verder wil leven, waarop mevrouw vroeg: je wilt als vrouw verder leven?... maar je hebt nog steeds mannenkleding aan?
Ik moest een autobiografische vragenlijst invullen, anders kon de intake niet doorgaan, werd gezegd. Ik heb heb dit met veel moeite gedaan omdat veel periodes in mijn jeugd ervaar ik als een groot gat, dus het is moeilijk om daar veel over te zeggen. Vrijwel uitsluitend werden dezelfde vragen gesteld die ik al had ingevuld op de autobiografische vragenlijst, waarop ik op een bepaald moment aangaf: maar ik heb dat reeds opgeschreven op de autobiografische vragenlijst waarop mevrouw zij: 'die heb ik niet gelezen... maar ik zie hier dat de antwoorden zijn getypt en niet geschreven? '
( is dat een insinuatie dat ik de vragenlijst niet zelf zou hebben ingevuld ?... heel vreemd )
Ik stapte desolaat de deur uit en zelfs een gedag kon er niet af van mevrouw Salverda.
Na de eerste intake heb ik een test ontvangen (ik vermoed een PHQ-9 test), ik heb deze thuis ingevuld en na maximaal 20 minuten was ik hiermee klaar, hierover later meer.
Een maand later vond mijn 2e intake plaats welke nog vreemder dan eerste intake, deze keer was er een collega aangeschoven en kreeg ik een groot ground hog day gevoel. Men kwam weer met of meer met dezelfde vragen die ik allemaal al had ingevuld op de autobiografische vragenlijst, ik heb hun er nogmaals op gewezen dat deze vragen reeds waren beantwoord in de autobiografische vragenlijst. Ik denk dat ik binnen maximaal 50 minuten weer buiten stond, opnieuw een enorme teleurstelling voor mij.
Mijn 3e Intake was gepland voor twee maanden later, op 22 januari. Ik heb vele dagen getwijfeld of ik wel moest gaan en ik wilde ook nog telefonisch contact opnemen om navraag te doen over de intakes omdat ik ze als zeer verveld had ervaren. Achteraf dacht ik: de screening is al gebeurd, dus als er zich een probleem was laten ze dit toch wel laten weten? Dus ik ben uiteindelijk toch gegaan. Omdat mevrouw Salverda mij er de volgende keer op wees dat ik mannenkleding droeg, heb ik deze keer een rok aan gedaan omdat ik op het moment was beland dat ik hier in het openbaar mee wilde gaan experimenteren en ik hoopte dat ik nu wel serieus genomen zou worden. Geen van de twee psychologen heeft opgemerkt dat ik in vrouwenkleding ben binnengestapt, want ik heb er vervolgens geen woord over gehoord.
Toen het begon, heb ik nog gevraagd of de intake klaar was en men gaf aan van ja, de autobiografische vragenlijst werd vertoond en er werd opgemerkt dat bepaalde vragen te summier waren ingevuld terwijl ze twee intakes de kans hebben gehad om deze vragen aan te vullen, maar dat nooit hebben gedaan.
Mevrouw Postuma citeert mijn passage uit de autobiografische vragenlijst van 2023 waar ik besloten heb dat ik in transitie wil, 'Maar dat is wel heel kort geleden, ja zeg ik, dat kan toch? Mevrouw Postuma vraag mij vervolgens: Waarom wil je een vrouw zijn
(alsof ik in een sollicitatie zit en mijzelf moet motiveren?) Ik heb aangegeven dat bepaalde gevoelens voor mij ook een groot raadsel zijn en dat ik het niet goed weet. Hierna breek ik letterlijk en kan ik even niets meer zeggen, ik voelde een sterke drang om naar buiten te stappen en naar huis te rijden... ik was echt helemaal klaar met deze mensen.
Hierna worden uitslagen van de PHQ-9 test die ik na de eerste intake heb ingevuld tevoorschijn gehaald op een beeldscherm, ik zie grafiekjes en men geeft aan dat de depressie waarden zeer hoog zijn.. ok ik ben kennelijk zwaar depressief? Dat wist ik niet. Ze geven aan dat met deze waarden geen hormoontherapie mogelijk is... Ok dat wordt bepaald op basis van deze test die ik thuis zelf heb ingevuld? 'Eerst moet je naar een psychiater voor behandeling van je depressie en daarna kunnen we eventueel verder kijken' Ik zeg aan dat ik op basis van de gehele ervaring absoluut geen vertrouwen meer heb in dit team, en dus ook niet meer terug zal komen.
Ik heb direct mijn ongenoegen geuit waarom ze dit niet eerder hebben gezegd, want dit wisten ze immers na de eerste intake al. Incl. reiskosten en eigen risico voor 2024 zit ik op ruim 450 euro aan extra onkosten en dat is voor mij heel veel geld. Mevrouw Salverda en Postuma gaven aan dat ze dat hebben gedaan om mijn mentale toestand nog beter te kunnen inschatten, maar ik ben van mening dat ze dit nooit hebben kunnen doen tijdens intakes want er hebben nooit testen of diagnoses plaatsgevonden.
Ook gaf men aan dat ik niet sterk genoeg in mijn schoenen stond, deels op basis van de test en deels op basis van hun indruk tijdens de intakes. Ik sta niet altijd even sterk in mijn schoenen, dat kan ik be-amen, maar de hele setting die zij neerzetten is wel zo ongemakkelijk dat ik onmogelijk nog goed uit mijn woorden kon komen. Mevrouw Salverda gaf bijvoorbeeld constant aan dat ik niet hard genoeg sprak wat mij een zeer ongemakkelijk gevoel gaf, mevrouw is kennelijk slechthorend, maar verzuimd het om een hoorapparaat te nemen.
De test die ik zelf heb moeten invullen is een indicatie en geen officiële diagnose voor depressie. Een officiële diagnose wordt opgemaakt bij een psychiater en tevens vind er een bloedtest plaats. Ik herken mij niet in het oordeel dat ik een zware depressie zou hebben noch herkent mijn moeder zich hierin, ik heb uiteraard soms depressieve buien ( depressie is ook een van de symptomen van genderdysforie ) maar ik was juist net in een betere fase van mijn leven beland. Na deze mentale klap weet ik niet wat mijn jaar gaat brengen, ik vermoed dat als ik geen zware depressie had ik dit nu zeker ga krijgen want ik ben letterlijk gebroken.
Nu ben ik nog aan het onderzoeken of de psychologen hier bepaalde beroepscodes hebben overtreden, als dit het geval is zal ik er een zaak van maken bij het tuchtcollege en gaat er een klacht naar de NZa, het nvvp en naar mijn zorgverzekeraar.
Vorig jaar ben ik ook aangemeld bij het genderteam van UZ Gent waar ik hopelijk over anderhalf jaar terechtkan, ik hoop dat de belgen mij wel serieus gaan nemen, maar bij mijn weten is de Belgische werkwijze anders wat ook de reden is dat ik mij hier heb aangemeld.