Eenzaamheid

[Alexandra11]

In het kort, Ik ben 47, woon in Gelderland en ik heb SRS in 2014 gehad en mijn laatste operatie FFS in 2017 gehad. Nu dus helemaal klaar. Zo dacht ik. Emotioneel heb ik ook alles wel verwerkt, maar ik mis gewoon iets.

Maar sinds een aantal jaar merk ik dat ik vereenzaam... en dan denk ik: is dit nu alles? in mijn post-transitie, viel ik in het verschrikkelijke zwarte gat. Zo had ik mijn leven niet voorgesteld. Ik heb op dit moment geen werk ivm psychische problemen, en zit hele dagen alleen thuis. Ik mis contact met mensen wel, al ben ik van nature wel erg voorzichtig, gezien mijn verleden, waarin mensen me veel pijn hebben gedaan. Dus ik vind contact met mensen meestal erg spannend en erg moeilijk.

Wie heeft hier ook last van, en wat kun je doen om het te verminderen?

[vlinder]

omg dit is helaas zo herkenbaar, idd je vereenzaamt volledig.
Herken me hier volledig in, thuis zittend zwaar depri en vermoeid,waar je dagelijks tegen vecht.
Afvragend of dit het nu is en of het allemaal nog wel nut heeft om hier te zijn...
Angstig voor contacten, kan je mensen wel vertrouwen, wat heb je aan ze enzenzenz.
Hoevaak moet je als mens beschadigd worden.............

Zal even wijselijk stoppen met typen, kort gezegd herkenbaar.
Hou me altijd voor dat er een dag komt dat het beter gaat, en het leven uit ups en veel meer downs bestaat.
Zo overleef ik zolang het gaat, maar of het verminderd?
Denk dat het altijd zo blijft. part off life

[Gea]

Echt eenzaam voel ik mij niet.
Maar zou wel graag wat meer contacten willen.
Door het moeilijke contacten maken is dit gewoon lastig.
Dit komt mede doordat mijn vertrouwen te veel beschadigd is.
Zelfs door de personen die je eigen 200% had moeten kunnen vertrouwen.
Ook door mijn visuele problemen ben ik ook niet iemand die zomaar even ergens heen gaat.
Buiten dat kan ik mij wel voor stellen dat dat eenzaamheid op kan treden.

Dikke knuffel,
Gea.

[Alexandra11]

Dank je wel voor de reacties.

Ja het mensen opnieuw leren vertrouwen kost en neemt ook veel tijd, dat is nog niet zo eenvoudig. En daarnaast weet ik niet waar ik zou moeten beginnen. Ik ga binnekort een studie doen, hopelijk houd me dat bezig. En op termijn hopelijk weer wat werken, dat is natuurlijk het ultieme redmiddel tegen eenzaamheid. Voor nu moet ik er maar mee leren leven denk ik.

[Dawn]

Goed dat je een studie oppakt! Succes alvast!!

Studie kan zeker helpen om contacten te leggen, helemaal als het klassikaal is want dan kom je sowieso klasgenoten tegen met interesse in de studie en dat maakt makkelijker contact dan wanneer je nog niets weet van iemand.

Omdat tijdens mijn transitie al bleek dat mijn oude werk wel eens te zwaar zou kunnen zijn om voort te zetten ben ik in die tijd al met omscholing begonnen mede waardoor ik na mijn transitie niet in een groot gat terechtkwam en ook een nieuwe carrière heb kunnen opbouwen.

Mijn tip is dan ook probeer (hoe moeilijk soms ook) ergens mee bezig te blijven, studie, hobby, sport, (vrijwilligers)werk of wat anders. Probeer naar de toekomst te kijken en een plan te maken daarvoor.

Of het nou met je transitie te maken heeft of niet iedereen raakt denk ik wel eens teleurgesteld in de medemens, of raakt vrienden kwijt. Zelf ben ik een paar vrienden kwijtgeraakt toen er bij hun kinderen kwamen en bij mij niet.

[Alexandra11]

Mijn tip is dan ook probeer (hoe moeilijk soms ook) ergens mee bezig te blijven, studie, hobby, sport, (vrijwilligers)werk of wat anders. Probeer naar de toekomst te kijken en een plan te maken daarvoor.

Dank je. Ja is is inderdaad niet eenvoudig alleen thuis te zitten, dit terwijl ik het wel gewend ben want ben al sinds het einde mijn transitie min of meer alleen. Maar er zijn hele grote momenten dat ik er angst van krijg. Dan mis ik contact met anderen enorm. Heb het daar wel moeilijk mee.

Tijdens mijn transitie zag ik ook wel mensen uit de T-communitie, maar dat is ook verwatert, zeker omdat lang moest herstellen van de FFS en verhuzingen ben ik daar ook het contact mee verloren. Gelukkig is het forum er nog.

[Gea]

Mijn voorkeur omtrent contact gaat sowieso uit naar trans personen.
Ook omdat je niet dingen uit hoeft te leggen.
Ondanks dat het bij iedereen anders is begrijp je elkaar gewoon beter.
Op uitzondering na dan.
En in Twenterand zijn er ook niet bijeenkomsten voor trans personen.
En zelf iets op gaan zetten is ook al weer zo wat.

[Bo05072024]

Als ik zo alles lees hebben we allemaal dezelfde kenmerken, maar ook verlangens. In welke fase men zich ook bevindt. Dan moet het toch mogelijk zijn om die f****** eenzaamheid op te lossen? Mensen kunnen toch bij elkaar komen? Gezellig een spelletje spelen? Wat kletsen, drinken,eten? En dan inderdaad alleen met trans mensen wat Gea ook al aangeeft. Gewoon jezelf kunnen zijn met nieuwe vrienden die dan door het verloop van de tijd goeie ouwe vrienden worden. Of roep ik dan iets heel geks?

Groetjes, Bo

[Fay Ola di jee]

Helaas erg herkenbaar, pre op, maar voel me continue een vreemde tussen de mensen, vrienden, die nooit zullen voelen en begrijpen wat het betekent trans te zijn.

De eenzaamheid, disconnectie, went nooit.

(ik deel mijn transitie met niemand, en dat helpt niet)

Sterkte iig

[Gea]

Er is 1 plek waar het voor mij elke keer weer voelt als thuiskomen.
Dat is op de T-Avond in Amersfoort.
Maar inderdaad een spelletjes middag/avond kan heel leuk zijn.
Helaas zelf niet de mogelijkheid om dit op te zetten.
Misschien ooit in de toekomst.