Totaal onherkenbaar

[Saskia-Vince]

Hoe zit het eigenlijk met de transformatie aan zich, zijn er mensen die door de transitie dusdanig zijn veranderd dat er totaal niets meer te zien is van wat je vroeger was, dat je als het ware een compleet nieuw persoon bent geworden, op nieuw bent geboren.
Stel je komt iemand tegen die jouw al een jaar of 5 niet meer heeft gezien, jou totaal niet meer herkend en jou volledig aanziet als een wild vreemde.

[Fay Ola di jee]

K wordt meestal gemevrouwd.

Maar ik, zie wel aan mijn lichaam dat ik nooit man was... Dwz, forse armen, handen, breed boven.

Met kleding kun je dat wel neutraliseren, minimaliseren, zonder, in de zomer bijv, lastiger.

In the end is energie, hoe je overkomt, belangrijker denk ik.

Lekker in je vel zitten straal je uit...

Wel let ik erg op hoe ik loop, rug recht, tits up front, lopen vanuit heupen.

Je zal altijd wel blijven zien dat ik... Etc.

Ik lig er steeds minder wakker van

[Irene_de_Vreede]

Als ik mensen tegenkom, die het niet weten en van vroeger ken moet ik meestal wel iets toelichten. Ik geloof niet dat je het niet kunt zien, maar het is voldoende om normaal te kunnen functioneren en de meeste mensen zal het echt niet opvallen.

[Marije]

Ik ben regelmatig door bekenden totaal niet herkend, soms totdat ik zwaaiend voor ze stond.

[Jeste]

Het kan een voordeel zijn wanneer je dan totaal niet meer herkend wordt. Als mensen dan als eerste gedachte hebben dat ze met een vrouw te maken hebben, dan is dit immers zonder twijfel duidelijk. Dat blijft dan ook gelijk in het hoofd zitten.
Wanneer ze je nog wel herkennen van vroeger, maar toen als man kenden, dan is het voor veel mensen vaak moeilijk om je dan als vrouw te gaan zien. Dat "man" is bij sommige mensen dan moeilijk uit het hoofd te krijgen.

Afhankelijk van de situatie kan vrouw en man natuurlijk ook omgedraaid worden.

[Nikkie]

Ik zit nu een jaartje aan de hrt. Moet zeggen dat er lichamelijk langzamerhand al veel veranderd is. Mijn gezicht ziet er anders uit, mijn lichaam neemt andere vormen aan. Maar om nu te zeggen dat mensen mij niet meer herkennen, nee dat niet. Mischien ook omdat ik vanwege redenen nog steeds mijn uiterste best doe om in stealth verder te gaan (hoewel dat steeds moeizamer gaat). Slobbertruien werken niet meer en als ik mijn haar niet in een knotje doe beginnen velen te twijfelen.

Ik ben trouwens de laatste tijd ook geen mensen tegengekomen die ik al langere tijd niet meer heb gezien. Ik denk dat het omslagpunt bijna bereikt is en ik er eens voor moet gaan . Mischien is carnaval een leuk moment.

[Fay Ola di jee]

Ik zie bijna niemand van mijn oude leven.

Mijn stem, dat is herkenbaar, mijn mams zegt dat altijd, kan ik nog zo vrouwelijk gekleed gaan, ze herkent mijn stem, en ik ben dus haar zoon

Ik heb mijn halve transitie soort van stealth geprobeerd, want ik profileerde me als vrouw, androgyn, maar nu, ik profileer mij als trans, je ziet het nl toch wel, en dat hokje past beter, geeft ruimte.

Maar ook daarin blijf ik het hokje te beperkt vinden..

[Nikkie]

Haha ja dat zegt mijn mam ook. En dat is uiteindelijk ook niet erg! Hoewel ze wel constant mijn haren wil vlechten en een keertje de stad in wil gaan voor shoppen.

Wat vindt je te berkt aan het hokje trans dan?

[Marije]

Mijn moeder was verdrietig toen mijn stem veranderde door de logopedie. Uiteindelijk is ze er aan gewend en nu ben ik haar meissie.

[Fay Ola di jee]

Haha ja dat zegt mijn mam ook. En dat is uiteindelijk ook niet erg! Hoewel ze wel constant mijn haren wil vlechten en een keertje de stad in wil gaan voor shoppen.

Wat vindt je te berkt aan het hokje trans dan?

Ik vind elke benaming tekort doen.

Als mensen vragen wat ik ben zeg ik, ik ben gewoon Fay...

Dat is nog het fijnste hokje:)

Wat ik bedoel is, een transitie je geeft geen volledige bevrijding....omdat je het moet doen met plak en vliegwerk.

Dus ook daarin voel ik me beperkt, maar alles beter dan hokje man.... The horror..