Nonibinair zijn, hoe ga je er mee om

[sammy]

Hoi! ik heb gemerkt dat de meeste mensen doen alsof ze mij accepteren, maar het uiteindelijk een stuk lastiger vinden dan ze zeggen.
Daarnaast merk ik dat er ook nog een stuk onbegrip is. Het hield mij veel bezig, dus ik ben het gaan opschrijven.
Dus hierbij, een stukje tekst uit mijn gedachten:

𝗔 𝗹𝗲𝘁𝘁𝗲𝗿 𝘁𝗼 𝘁𝗵𝗲 𝗽𝗲𝗿𝘀𝗼𝗻 𝘄𝗵𝗼 𝗱𝗼𝗲𝘀𝗻'𝘁 𝘂𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀𝘁𝗮𝗻𝗱 𝗺𝗲 𝘆𝗲𝘁

𝘒𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘮𝘪𝘫? 𝘒𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘮𝘪𝘫 𝘦𝘤𝘩𝘵?
𝘑𝘦 𝘩𝘦𝘣𝘵 𝘮𝘦𝘯𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯,
𝘖𝘷𝘦𝘳 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘮𝘦𝘯𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯, 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘬𝘦𝘶𝘻𝘦𝘴, 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘬𝘭𝘦𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘵𝘪𝘫𝘭, 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘢𝘢𝘳.

𝘈𝘭𝘴 𝘪𝘬 𝘭𝘦𝘦𝘧 𝘷𝘰𝘭𝘨𝘦𝘯𝘴 𝘫𝘰𝘶 𝘮𝘦𝘯𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯, 𝘩𝘦𝘣 𝘪𝘬 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘳𝘪𝘫𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘰𝘮 𝘮𝘪𝘫 𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘸𝘦𝘨𝘦𝘯.

𝘡𝘰𝘶 𝘫𝘪𝘫 𝘩𝘦𝘵 𝘣𝘦𝘵𝘦𝘳 𝘷𝘪𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴, 𝘪𝘬 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦𝘳 𝘣𝘦𝘯, 𝘮𝘢𝘯𝘯𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦𝘳, 𝘬𝘭𝘦𝘪𝘯𝘦𝘳, 𝘥𝘶𝘯𝘯𝘦𝘳, 𝘨𝘳𝘰𝘵𝘦𝘳, 𝘥𝘪𝘬𝘬𝘦𝘳, 𝘭𝘪𝘦𝘷𝘦𝘳, 𝘻𝘢𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳, 𝘴𝘵𝘰𝘦𝘳𝘥𝘦𝘳, 𝘭𝘶𝘪𝘥𝘦𝘳, 𝘰𝘧 𝘴𝘵𝘪𝘭𝘭𝘦𝘳...?
𝘖𝘧 𝘮𝘢𝘨 𝘪𝘬 𝘮𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘻𝘪𝘫𝘯?

𝘉𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘪𝘤𝘩𝘢𝘢𝘮? 𝘏𝘦𝘵 𝘭𝘪𝘤𝘩𝘢𝘢𝘮 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘮𝘦𝘦 𝘪𝘬 𝘨𝘦𝘣𝘰𝘳𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯? 𝘉𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘪𝘫 𝘬𝘢𝘯 𝘻𝘪𝘦𝘯? 𝘈𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘪𝘫 𝗡𝗨 𝘬𝘢𝘯 𝘻𝘪𝘦𝘯?
𝘖𝘧 𝘣𝘦𝘯 𝘪𝘬 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘸𝘪𝘭 𝘻𝘪𝘫𝘯, 𝘸𝘪𝘭 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯, 𝘻𝘰𝘢𝘭𝘴 𝘪𝘬 𝘨𝘦𝘻𝘪𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘭 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯?

𝘞𝘦 𝘮𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘯𝘯𝘢𝘮𝘦𝘴 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯.
𝘎𝘦𝘣𝘢𝘴𝘦𝘦𝘳𝘥 𝘰𝘱 𝘸𝘢𝘵 𝘫𝘪𝘫 𝘸𝘦𝘦𝘵 𝘦𝘯 𝘥𝘦𝘯𝘬𝘵.
𝘉𝘦𝘱𝘢𝘭𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘫 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘦𝘮𝘢𝘯𝘥 𝘪𝘴?
𝘞𝘪𝘦 𝘣𝘦𝘱𝘢𝘢𝘭𝘵 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯?
𝘐𝘴 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘥𝘦 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘣𝘢𝘴𝘦𝘦𝘳𝘥 𝘰𝘱 𝘫𝘰𝘶 𝘮𝘦𝘯𝘪𝘯𝘨?
𝘖𝘧 𝘪𝘴 𝘫𝘰𝘶 𝘮𝘦𝘯𝘪𝘯𝘨 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘮𝘪𝘫, 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘢𝘯𝘵𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥?

𝘈𝘭𝘴 𝘫𝘦 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘮𝘦 𝘬𝘪𝘫𝘬𝘵 𝘻𝘪𝘦 𝘫𝘦 𝘮𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘢𝘯 𝘰𝘧 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸.
𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘢𝘭𝘴 𝘪𝘬 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘪𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘬𝘪𝘫𝘬 𝘻𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘵𝘸𝘦𝘦.

𝘈𝘭𝘴 𝘪𝘬 𝘻𝘦𝘨 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘯𝘰𝘯𝘣𝘪𝘯𝘢𝘪𝘳, 𝘢𝘨𝘦𝘯𝘥𝘦𝘳, "𝘨𝘦𝘯𝘥𝘦𝘳𝘯𝘦𝘶𝘵𝘳𝘢𝘢𝘭" 𝘣𝘦𝘯, 𝘪𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘳𝘢𝘥𝘪𝘤𝘢𝘢𝘭 𝘪𝘥𝘦𝘦.
𝘏𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘰𝘮 𝘢𝘢𝘯𝘥𝘢𝘤𝘩𝘵 𝘵𝘦 𝘬𝘳𝘪𝘫𝘨𝘦𝘯, 𝘩𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘵𝘳𝘦𝘯𝘥.
𝘐𝘬 𝘻𝘦𝘨 𝘥𝘢𝘵 𝘰𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘥𝘢𝘵 𝘯𝘰𝘶 𝘦𝘦𝘯𝘮𝘢𝘢𝘭 𝘣𝘦𝘯.

𝘑𝘦 𝘻𝘦𝘨𝘵 𝘮𝘦, 𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘨𝘦𝘸𝘰𝘰𝘯! 𝘑𝘦 𝘣𝘦𝘯𝘵 𝘮𝘢𝘯 𝘰𝘧 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸!
𝘐𝘬 𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵. 𝘏𝘦𝘵 𝘪𝘴 𝘯𝘢𝘮𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘬𝘦𝘶𝘴.

𝘐𝘬 𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘮 𝘳𝘢𝘢𝘳 𝘢𝘢𝘯𝘨𝘦𝘬𝘦𝘬𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯, 𝘪𝘬 𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘮 𝘰𝘯𝘣𝘦𝘨𝘳𝘦𝘱𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯, 𝘪𝘬 𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘮 𝘶𝘪𝘵𝘨𝘦𝘴𝘤𝘩𝘰𝘭𝘥𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘰𝘧 𝘰𝘮 𝘣𝘦𝘭𝘢𝘤𝘩𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘨𝘦𝘮𝘢𝘢𝘬𝘵 𝘵𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯.

𝗧𝗥𝗔𝗡𝗚𝗘𝗡𝗗𝗘𝗥 𝗭𝗜𝗝𝗡 𝗜𝗦 𝗚𝗘𝗡 𝗞𝗘𝗨𝗦!
𝗡𝗢𝗡𝗕𝗜𝗡𝗔𝗜𝗥 𝗭𝗜𝗝𝗡 𝗜𝗦 𝗚𝗘𝗘𝗡 𝗞𝗘𝗨𝗦!

𝘑𝘦 𝘷𝘳𝘢𝘢𝘨𝘵 𝘮𝘦, 𝘬𝘶𝘯 𝘫𝘦 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘸𝘰𝘰𝘯 𝘫𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘻𝘪𝘫𝘯? 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘫𝘪𝘫 𝘣𝘦𝘨𝘳𝘪𝘫𝘱𝘵 𝘯𝘰𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵, 𝘥𝘢𝘵 𝘥𝘪𝘵 𝘪𝘴 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯! 𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘯𝘶 𝘮𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧!

𝘏𝘦𝘵 𝘭𝘢𝘣𝘦𝘭 𝘯𝘰𝘯𝘣𝘪𝘯𝘢𝘪𝘳 𝘨𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘮𝘪𝘫 𝘦𝘦𝘯 𝘰𝘱𝘭𝘶𝘤𝘩𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘦𝘯 𝘷𝘳𝘪𝘫𝘩𝘦𝘪𝘥. 𝘐𝘬 𝘬𝘢𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘸𝘪𝘭 𝘻𝘪𝘫𝘯!

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘵, 𝘰𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘥𝘪𝘵 𝘣𝘦𝘯!
𝗡𝗜𝗘𝗧 𝘰𝘮 𝘫𝘰𝘶 𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘸𝘢𝘳𝘳𝘦𝘯 𝘰𝘧 𝘣𝘰𝘰𝘴 𝘵𝘦 𝘮𝘢𝘬𝘦𝘯.

𝘐𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯! 𝘌𝘯 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯 𝘵𝘳𝘰𝘵𝘴 𝘰𝘱 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘬 𝘣𝘦𝘯!

[Jojo123]

Mooie tekst Sammy!

[Robin90]

Echt heel mooi geschreven en zoooo herkenbaar! Ik ben ook non binair. Bij mij wisselt het tussen vrouw voelen, man voelen, beide tegelijk voelen en geen flauw benul hebben van wat ik me voel. Erg frustrerend wanneer mensen dat niet begrijpen en/of erger nog het niet accepteren

[sammy]

Thanks
Nu ruim een jaar later is er nog steeds niet zo veel veranderd helaas... Bij een aantal mensen zeker wel! Waar ik erg dankbaar voor ben.
Maar merk dat er genoeg mensen zijn die het nog lastig vinden.
Zo vinden mijn ouders het nog erg lastig om mijn juiste voornaamwoorden te gebruiken (wat ik ze een jaar geleden gevraagd heb)
En ik snap dat het lastig is, dat vond ik in het begin ook. Maar na een jaar komt het er bij hun nog steeds niet uit. Soms zijn er dagen dat het wel lukt, maar de meeste niet. Ik weet dan ook niet zo goed hoe er mee om te gaan, heb verschillende dingen geprobeerd, maar niks lijkt te werken..

[Robin90]

Rot om te horen dat er nog steeds een hoop mensen zijn die het niet lijken te accepteren (of niet kunnen begrijpen). Mijn vader zegt ook na meer dan een jaar nog steeds regelmatig Meis, maar dan verbeterd hij zichzelf snel en zegt hij mijn (inmiddels niet meer zo heel nieuwe) naam. Mijn vader accepteert me volledig en bedoeld het absoluut niet verkeerd, maar doordat hij me zijn leven lang zo heeft genoemd moet dat slijten. Bij ouders die je je leven lang “anders kennen” zal het daardoor ook wat langer duren om eruit te krijgen. Als mijn vader Meis zei en hij had het niet echt door zei ik gewoon telkens Uh en had hij het dan nog niet door kauwde ik hem voor wat hij zei en ging ik niet in op het gesprek tot hij dat verbeterde. Behoorlijk irritant voor hem natuurlijk ook, maar het heeft hem denk ik bewuster gemaakt dat hij het zo vaak zegt. Door dat iedere keer te doen is hij zich er meer bewust van heeft hij nu zelf door wanneer hij het verkeerd zegt en verbeterd hij nu in ieder geval zichzelf als hij het verkeerd zegt. Bij vrienden en kennissen werkt dat eigenlijk hetzelfde hoe langer je ze kent des te lastiger het is om dat eruit te laten slijten. Als ze het na een jaar nog steeds nooit zeggen (en je spreekt ze er op aan) zullen ze het waarschijnlijk inderdaad niet kunnen accepteren. Dat zijn dan ook geen echte vrienden. Vrienden accepteren jou zoals jij bent en tonen respect voor jou wensen hierin. Voor iedereen zal het wennen zij in het begin, maar doen ze hun best er ook niet voor en zeggen ze het nog steeds nooit, dan kun je je misschien beter richten op de mensen die dit wel doen. Dat zijn mensen die jou wensen respecteren en jou genderidentiteit daarmee eigenlijk ook. Bij de rest zou ik zeggen f*ck hun. Dat soort mensen heb jij niet nodig en maken het je onnodig moeilijker. Sterkte en succes! Liefs, Robin