Vraag over je laten doorverwijzen door een huisarts

[Andrea2]

Als ik nu naar mijn huisarts ga en over mijn ervaring met genderdysforie vertel kan ik me dan gelijk verwezen laten worden naar een kliniek of laat hij me dan eerst met een psycholoog spreken voordat ik pas verwezen mag worden?
En is het beter als ik een fysieke afspraak met mijn huisarts inplan of dat ik hem via de telefoon hierover bel? ik schaam me namelijk best veel en denk niet dat ik het aankan om face2face een gesprek met hem te hebben.
Voor degenen die bij hun huisarts om een verwijzing vroegen, hoe verliep dit?

[Frederieke]

Hoi Andrea,

Het korte antwoord is "Ja, hij kan je direct verwijzen." En zelfs naar meerdere klinieken als je dat zou willen. Een gesprek met een psycholoog is daarvoor beslist niet nodig.


Het lange antwoord is dat de huisarts zelf beslist wat hij of zij wel of niet nodig vindt. En dat je meestal eerst de assistent(e) aan de lijn krijgt.

Ik heb het volgende gedaan. Toen ik de assistente aan de lijn kreeg, vroeg ze wat er is. Ik heb haar verteld dat ik dat graag met de huisarts wilde bespreken. En toen kon ik direct terecht.
Mijn praktijk doet alles live, maar dat hoeft niet. Geef gewoon je wensen door aan de assistente. Zij plant de afspraak in.

In je gesprek met de huisarts kun je alles kwijt. Ik heb haar gewoon verteld waar ik last van had. In mijn geval was dat de angst. Niet voor de huisarts zelf, maar mijn angst dat ik genderdysforie zou hebben en de angst om daardoor uiteindelijk alles kwijt te raken. Mijn leven, mijn relatie, mijn familie en mijn werk. Viel trouwens achteraf reuze mee.

En afsluitend vertelde ik de huisarts dat ik graag verwezen wilde worden naar een gespecialiseerde kliniek voor nader onderzoek.

Ik heb nog nooit gehoord dat een huisarts dat weigerde. En ik kan het me ook niet voorstellen. Daar hoef je dus niet bang voor te zijn.

Helpt dit?

Groetjes, Frederieke.

[Irene_de_Vreede]

Ik heb me destijds laten verwijzen, vroeg om een verwijzing en stond binnen 5 minuten weer buiten.

[Andrea2]

Beste @Frederieke en @Irene_de_Vreede bedankt voor jullie reacties,

Frederieke, het gesprek dat jij had, was dit via de telefoon? En tijdens het gesprek begon jij over die dingen, je relatie, je werk, etc zelf of vroeg de huisarts hiernaar?

En Irene, dat is fjn om te weten!
Denk je dat bellen via de telefoon een goed idee is, of is het beter als ik daar fysiek heen ga?

[Lise]

Andrea, ik zou er echt absoluut zelf heen gaan (een beetje huisarts zal jou sowieso zelf face-to-face willen spreken met zo'n verhaal). Ik snap dat je dat heel erg eng vond, dat vond ik ook, maar je zal je toch over zulke angsten heen moeten zetten als je dit traject in wil. Je zal je verhaal nog zo vaak moeten doen, ook in nog veel engere settings. Een huisarts is een professional, met zwijgplicht, die getraind is om met jou moeilijke gesprekken te voeren en niet te oordelen. Ik snap dat je superzenuwachtig bent voor zoiets, maar je zult je er toch ooit overheen moeten zetten.

[San(ne)]

Ik ben ook bij de huisarts langs geweest. Wat wel helpt misschien: als je een afspraak maakt dan vraagt de assistent meestal al waar het voor is. Diegene heb ik meteen telefonisch uitgelegd dat het ging om genderdysforie en ik graag een verwijzing wilde naar een gespecialiseerde instantie.

Als je dan bij de huisarts komt, dan weet die arts al waar het over gaat en hoef je er niet helemaal vanaf 0 over te beginnen.

Maar, eerlijk, als je dit traject wilt gaan doorlopen, dan MOET je de schaamte voorbij zien te komen, anders is het niet voor jou. Je kunt niet in schaamte leven. En het wordt natuurlijk ook beter naar mate je vaker met een psycholoog (waar je naar bent doorverwezen) spreekt. Maar ik denk dat het een goede eerste stap is om dit, de huisarts en verwijzing, gewoon te doen. Je voelt je daarna echt beter en opgelucht en misschien ook wel trotst dat je de stap hebt durven zetten. En misschien valt het allemaal wel mee en ben je meteen een stukje zelfverzekerder.

Zo voelde het wel voor mij. Heel veel succes in elk geval.

[Irene_de_Vreede]

Zoals hierboven ook al gezegd, maak een afspraak met de huisarts, zeg waar het voor is en de rest gaat vanzelf.

[Andrea2]

Ik kan mijn huisarts dus ook echt niet uitleggen dat ik het lastig vind om dit soort afspraken face2face te doen?
Ik ken mijn huisarts al een paar jaar, zal die echt negatief reageren hierop?

[Irene_de_Vreede]

Het lijkt me tamelijk onwaarschijnlijk dat je huisarts negatief gaat reageren, waarom zou hij dat doen?

[Lise]

Ik kan mijn huisarts dus ook echt niet uitleggen dat ik het lastig vind om dit soort afspraken face2face te doen?

Iedereen snapt dat je het lastig vindt. Maar hoe zie je zelf je traject (of je leven) voor je als je dit soort angsten niet aan gaat?